Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego w kwestii zażalenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. i J. małżonków P. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego w kwestii zażalenia I. i J. małżonków P. na postanowienie referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 lutego 2010 r. p o s t a n a w i a odrzucić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 8 lutego 2010 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Lublinie przyznał skarżącym prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od wpisu sądowego od wniesionej skargi, odmawiając jednocześnie przyznania im prawa pomocy w pozostałym zakresie.

Odpis tego orzeczenia wraz z pouczeniem o trybie i terminie wniesienia sprzeciwu został skutecznie doręczony skarżącym w dniu 5 marca 2010 r. (v. karta 32 i 33 akt sądowych).

W dniu 20 lipca 2010 r. skarżący wnieśli zażalenie na wskazane postanowienie referendarza sądowego, podnosząc, że ich sytuacja materialna uległa zmianie, co uzasadnia zwolnienie od kosztów i ustanowienie adwokata.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje.

Zażalenie jako niedopuszczalne należało odrzucić.

Zgodnie z regułą, wyrażoną w art. 194 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w wypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem są rozstrzygnięcia enumeratywnie wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10 p.p.s.a..

Jednym z tego typu postanowień na które przysługuje zażalenie jest postanowienie sądu w przedmiocie kosztów sądowych (art. 227 § 1 p.p.s.a.).

W niniejszej sprawie zaskarżone zażaleniem postanowienie z dnia 8 lutego 2010 r. zostało wydane przez referendarza sądowego, a nie przez Sąd i stosownie do art. 259 § 1 p.p.s.a. skarżącym przysługiwał sprzeciw do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a nie zażalenie, o czym zostali pouczeni.

Z tego względu wniesiony w postacie zażalenia środek zaskarżenia jako niedopuszczalny podlegał odrzuceniu zgodnie z art. 178 p.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.

Przyjmując nawet, iż wniesione zażalenie stanowi w istocie błędnie oznaczony sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego, brak również podstaw prawnych do jego rozpatrzenia. Zgodnie bowiem z art. 259 § 1 i 2 p.p.s.a. sprzeciw wnosi się terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia, zaś sprzeciw wniesiony po upływie powyższego terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.

W niniejszej sprawie postanowienie referendarza sądowego zostało doręczone skarżącym w dniu 5 marca 2010 r. Ustawowy siedmiodniowy termin do złożenia sprzeciwu upłynął zatem w dniu 12 marca 2010 r. Sprzeciw wniesiono natomiast w dniu 20 lipca 2010 r. (vide: koperta, w której sprzeciw został nadany - k. 99 akt sądowych), a więc z uchybieniem ustawowego terminu do jego wniesienia.

Wobec tego, na podstawie art. 259 § 2 p.p.s.a., Sąd był zobowiązany do odrzucenia sprzeciwu.

W tym stanie sprawy, na podstawie przywołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji.

Niezależnie od powyższego należy podkreślić, iż skarżącym zostało przyznane prawo pomocy w całości. Prawomocnym postanowieniem z dnia 13 maja 2010 r. Sąd zwolnił skarżących w całości od kosztów sądowych, a postanowieniem z dnia 21 czerwca 2010 r. (także prawomocnym) ustanowił dla nich adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka . Tak więc skarżący poza prawem korzystania z usług ustanowionego adwokata nie mają obowiązku ponoszenia jakichkolwiek kosztów niniejszego postępowania sądowego.

Strona 1/1