Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. T.-R. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie udzielenia bonifikaty od ceny ustalonej do sprzedaży prawa własności i oddawania w użytkowanie wieczyste, opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości - w zakresie sprzeciwu skarżącej od punktu II postanowienia starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Lu 802/17 p o s t a n a w i a zmienić punkt II zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że umorzyć postępowanie w przedmiocie przyznania H. T.-R. prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od wpisu sądowego od zażalenia A. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 kwietnia 2018 r. sygn. akt II SA/Lu 802/17.
H. T.-R. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na uchwałę nr [...] Rady Miasta z dnia [...] r. w sprawie udzielenia bonifikaty od ceny ustalonej do sprzedaży prawa własności i oddawania w użytkowanie wieczyste, opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości stanowiących własność gminy Miasto , zlokalizowanych w obrębie miasta .
W dniu 12 marca 2018 r. A. R. - reprezentowana przez skarżącą H. T.-R. - złożyła wniosek o dopuszczenie jej do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania.
Postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił dopuszczenia A. R. do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania.
H. T.-R. - działając w imieniu A. R., jako jej pełnomocnik - w ustawowym terminie wniosła zażalenie na powyższe postanowienie.
Następnie, po doręczeniu H. T.-R. wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia, złożyła ona (działając w imieniu własnym) wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od wpisu sądowego od zażalenia oraz ustanowienie radcy prawnego.
W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku skarżąca H. T.-R. przedstawiła własną sytuację majątkową. Podała, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z mężem, z którym utrzymuje się z emerytury męża w kwocie 1.972,20 złotych netto oraz swojej emerytury w kwocie 780,26 złotych netto. Łączny miesięczny dochód gospodarstwa domowego skarżącej wynosi 2.752,46 złotych. Do kosztów utrzymania koniecznego gospodarstwa domowego skarżącej zaliczają się wydatki na media, opłaty, ubezpieczenie - 1.000,00 złotych, leczenie, rehabilitację - 450 złotych, środki czystości i higieny - 550 złotych, żywność i inne wydatki - 750 złotych. Skarżąca podkreśliła, że ze względu na wysokość swojej emerytury nie jest w stanie bez uszczerbku w kosztach utrzymania koniecznego uiścić wpisu sądowego.
W odpowiedzi na wystosowane przez referendarza sądowego wezwanie do nadesłania rachunków bądź faktur VAT potwierdzających wysokość ponoszonych kosztów utrzymania koniecznego oraz wskazujących na termin ich ponoszenia, H. T.-R. w piśmie z dnia 12 czerwca 2018 r. oświadczyła, że nie "kolekcjonuje" rachunków. Oświadczyła też, że nadużyciem jest żądanie dokumentów od osoby osiągającej dochód w kwocie 780,00 złotych netto.
Postanowieniem z dnia 18 czerwca 2018 r. starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie - po rozpoznaniu wniosku H. T.-R. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie w całości od wpisu sądowego od zażalenia oraz ustanowienie radcy prawnego - przyznał H. T.-R. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego (pkt I) oraz odmówił przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie (pkt II).
W uzasadnieniu referendarz stwierdził, że w przedmiotowej sprawie skarżąca nie uprawdopodobniła jakie są jej stałe miesięczne koszty utrzymania koniecznego. W ocenie referendarza, nie wykonania wezwania z dnia 4 czerwca 2018 r. nie tłumaczy to, że skarżąca "nie kolekcjonuje" rachunków ani faktur. O obowiązku przedstawiania takowych na wezwanie referendarza sądowego w związku z ubieganiem się o przyznanie prawa pomocy, a zatem i o obowiązku ich gromadzenia, skarżąca wiedziała już bowiem co najmniej od dnia 2 listopada 2017 r., w którym doręczono jej wezwanie do nadesłania dokumentów źródłowych i dodatkowych oświadczeń z dnia 16 października 2017 r. Nie uprawdopodobnienie przez skarżącą wysokości stałych miesięcznych kosztów utrzymania koniecznego uniemożliwia ocenę tego, czy obecnie nie ma możliwości poniesienia wpisu sądowego od zażalenia w całości, czy też w jakiejkolwiek części ze względu na powstanie uszczerbku w stałych miesięcznych kosztach utrzymania koniecznego. Z tego powodu referendarz sądowy odmówił przyznania skarżącej prawa pomocy poprzez zwolnienie w całości, jak i części od wpisu sądowego od zażalenia. Przyznając zaś skarżącej prawo pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego referendarz sądowy kierował się tym, że na obecnym etapie postepowania przed sądem administracyjnym pierwszej instancji ustanowienie radcy prawnego z wyboru łączy się z obowiązkiem uiszczenia tytułem jego wynagrodzenia kwoty w wysokości co najmniej 480 złotych. Kwota ta stanowi zaś ponad połowę miesięcznego dochodu skarżącej. Uszczuplenie natomiast miesięcznego dochodu skarżącej jedynie o połowę uniemożliwiłoby jej poniesienie miesięcznych kosztów utrzymania koniecznego, niezależnie od ich rzeczywistej wysokości.