Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przedłużenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi P. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej przejęcia nieruchomości na własność Skarbu Państwa p o s t a n a w i a oddalić wniosek.
Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. akt II SA/Lu 817/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę P. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej przejęcia nieruchomości na własność Skarbu Państwa. Wyrok ten wraz z uzasadnieniem sporządzonym na wniosek strony skarżącej został doręczony pełnomocnikowi skarżącego w dniu 3 lutego 2012 r. (k. 47 akt sądowych).
W dniu 7 marca 2012 r. do Sądu wpłynął wniosek pełnomocnika skarżącego [...]. J. F. o przedłużenie terminu do "wniesienia zaskarżenia", który następnie został przez niego sprostowany, poprzez wskazanie, iż dotyczy on "przedłużenia terminu do sporządzenia uzasadnienia zaskarżenia".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie rozpatrując wniosek stwierdził, iż podlega on oddaleniu z przyczyn wskazanych poniżej.
Na wstępie należy wskazać, że w postępowaniu sądowoadministracyjnym, którego ramy wyznacza ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwana dalej "p.p.s.a." - terminy postępowania sądowoadministracyjnego dzielą się na: ustawowe i sądowe.
Pierwsze charakteryzują się tym, że są wyszczególnione wprost w w/w ustawie. Początek i długość tych terminów wyraźnie określa ustawa w przeciwieństwie do terminów sądowych, których długość zależy od uznania sądu lub przewodniczącego, oczywiście z uwzględnieniem okoliczności konkretnej sprawy (np: art. 220 § 2 ppsa).
Przykładem ustawowego terminu jest między innymi termin do wniesienia skargi kasacyjnej, stanowiącej środek zaskarżenia wyroku sądu administracyjnego pierwszej instancji. Jak bowiem stanowi art. 177 § 1 p.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
Instytucja przedłużania terminu uregulowana jest w art. 84 p.p.s.a.. Zgodnie z jego treścią przewodniczący może z ważnej przyczyny przedłużyć termin sądowy z urzędu lub na wniosek strony zgłoszony przed upływem terminu, a także skrócić termin sądowy na wniosek strony. Przepis ten jak wprost wynika z jego treści odnosi się wyłącznie do terminów sądowych, czyli wyznaczonych przez Sąd lub przewodniczącego. Natomiast termin do wniesienia skargi kasacyjnej - jak to wyżej wykazano - jest terminem ustawowym, ustalonym omawianą ustawą, nie może być on zatem na wniosek strony przez przewodniczącego lub Sąd przedłużony.
Rozważania te dotyczą zarówno terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, jak i samego uzasadnienia tego środka zaskarżenia. Jak bowiem stanowi art. 176 p.p.s.a. skarga kasacyjna oprócz wymogów przypisanych dla pisma w postępowaniu sądowym powinna także zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie. Innymi słowy autor skargi kasacyjnej nie może się ograniczyć do wskazania przepisu prawa, który w jego ocenie został naruszony. Ma obowiązek uzasadnić w czym dopatruje się uchybienia temu przepisowi. Wymagania te musi spełnić łącznie. Jeżeli postawione w skardze kasacyjnej zarzuty, nie będą zawierały uzasadnienia, to sąd nie ma możliwości ich uwzględnienia. Uzasadnienie skargi kasacyjnej, ma bowiem za zadanie wykazanie trafności zarzutów postawionych w ramach podniesionej podstawy. Ponadto jakkolwiek przepis art. 183 § 1 p.p.s.a. przewiduje dopuszczalność przytoczenia przez stronę nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych, jednakże chodzi w nim wyłącznie o przytoczenie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych sformułowanych w skardze kasacyjnej, a nie o przytoczenie nowych podstaw kasacyjnych wraz z ich nowym uzasadnieniem.
W powyższej sprawie wymaga również ustalenia czy niedopuszczalny wniosek o przedłużenie terminu ustawowego podlega oddaleniu czy odrzuceniu. W ocenie Sądu przedmiotowy wniosek w istocie nie jest wnioskiem wszczynającym postępowanie, a zatem nie można w stosunku do niego zastosować art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 64 § 3. Omawiana ustawa wyraźnie wskazuje przypadki, w których pisma w postępowaniu sądowym podlegają odrzuceniu (np. art. 88, 178, 220 § 3, 259 § 2, 280 § 1 p.p.s.a.), a żaden z nich nie obejmuje wniosku o przedłużenie terminu. Skoro zatem żaden przepis omawianej ustawy nie zezwala na odrzucenie takiego wniosku, to wniosek taki z mocy prawa podlega oddaleniu.
Mając na względzie powyższe oraz na podstawie art. 84 p.p.s.a. należało postanowić jak na wstępie.