Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E .i S. małżonków K. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod rozbudowę drogi p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Zarządzeniami Przewodniczącego Wydziału z dnia 22 listopada 2011 r. skarżący E. i S. małżonkowie K. zostali wezwani do solidarnego uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez złożenie 1 odpisu skargi oraz do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 900 zł - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Termin do uczynienia zadość powyższym obowiązkom upłynął w dniu 6 grudnia 2011 r.
Pomimo upływu zakreślonego terminu zarówno wpis od skargi nie został uiszczony, jak i nie uzupełniono braków, do których skarżący zostali wezwani.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu. W myśl bowiem przepisu art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), powoływanej dalej jako: "ustawa", sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona opłata sądowa. Opłatą sądową jest między innymi wpis od skargi (art. 212 § 1 ustawy. Skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu (art. 220 § 3 ustawy).
Z kolei art. 58 § 1 pkt 3 ustawy stanowi, że skarga podlega odrzuceniu również w sytuacji, w której nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych.
Skarżący zostali prawidłowo wezwani do uiszczenia wpisu od skargi oraz uzupełnienia jej braku formalnego, w tym zostali pouczeni o konsekwencjach niedopełnienia powyższych obowiązków. W wyznaczonym terminie nie uiścili jednak wymaganego wpisu ani nie złożyli odpisu skargi. Niewykonanie tych obowiązków przez skarżących zobowiązywało Sąd do odrzucenia złożonej przez nich skargi.
Mając na uwadze powyższe, na mocy art. 220 § 3 oraz art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 ustawy, orzeczono jak w postanowieniu.