Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 24 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie nakazania przywrócenia stosunków wodnych na gruncie - w zakresie wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.
B. A. w dniu [...] września 2012 r. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...], wydaną w przedmiocie nakazania przywrócenia stosunków wodnych na gruncie. Wraz ze skargą skarżąca złożyła na urzędowym formularzu symbol PPF wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi.
Oczywista bezzasadność skargi zachodzi wówczas, gdy przepisy prawa nie podlegające różnej wykładni w sposób jasny i jednoznaczny wykluczają możliwość uwzględnienia żądania skarżącego, a w szczególności, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 września 2006 r., sygn. akt II FZ 564/06, niepubl.).
Okoliczność powyższa zachodzi w niniejszej sprawie. Należy bowiem zauważyć, iż zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r. została doręczona skarżącej, wraz z pouczeniem o sposobie i terminie jej zaskarżenia, w dniu 13 sierpnia 2012 r. Skargę na tę decyzję skarżąca złożyła natomiast osobiście w siedzibie Kolegium z dniu 14 września 2012 r. Oczywistym jest zatem, iż skarżąca nie zachowała określonego w art. 53 § 1 p.p.s.a. trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi, który w niniejszej sprawie upływał w dniu 12 września 2012 r.
Wniesienie skargi z uchybieniem terminu do jej wniesienia powoduje, że zachodzi określona w art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. podstawa do jej odrzucenia, co oznacza oczywistą bezzasadność skargi w rozumieniu art. 247 p.p.s.a.
Z tych względów Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.