II SA/Lu 916/05 P O S T A N O W I E N I E Lublin, dnia 23 listopada 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. B. i A. B. na decyzję Starosty Świdnickiego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
II SA/Lu 916/05
U Z A S A D N I E N I E
W dniu 7 października 2005 r. T. B. i A. B. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego pismo, w którym kwestionowali prawidłowość decyzji Starosty z dnia [...] Nr [...] w sprawie zezwolenia na budowę stawu i domagali się uchylenia tej decyzji. Zarzucili też, że postępowanie administracyjne w powyższej sprawie prowadzone było celowo w taki sposób, by pominąć skarżących jako stronę.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 13 października 2005 r. wnoszący pismo wezwani zostali do wyjaśnienia, czy pismo ich stanowi pismo procesowe w sprawie II SA/Lu 843/05 ze skargi J. K., czy skargę na decyzję Starosty z dnia [...], czy też skargę na decyzję Wojewody z dnia [...], pod rygorem uznania, że pismo z dnia 7 października 2005 r. stanowi pismo procesowe w sprawie ze skargi J. K.
Pismem z dnia 28 października 2005 r. T. B. i A. B. wyjaśnili, że pismo z dnia 7 października 2005 r. stanowi skargę na decyzję Starosty z dnia [...] Nr [...]. W związku z tym Przewodniczący Wydziału zarządził wyłączenie tego pisma ze sprawy II SA/Lu 843/05 i zarejestrowanie go w odrębnej sprawie jako skargi na wskazaną decyzję Starosty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga T. B. i A. B. na decyzję Starosty z dnia [...] Nr [...] jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
W myśl przepisu art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2).
W rozpoznawanej sprawie zaskarżoną do Sądu decyzję wydał Starosta. Zgodnie z przepisem art. 140 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz.U. z 2001 r., Nr 115, poz. 1229 z późn. zmianami) starosta jest organem właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych. Starosta jest organem pierwszej instancji.
Stosownie do przepisu art. 15 ustawy - kodeks postępowania administracyjnego, postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne. Od decyzji wydanej w pierwszej instancji stronie służy odwołanie do organu administracji publicznej wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy (art. 127 § 1 i 2 kpa). W myśl przepisu art. 4 ust. 4 ustawy - Prawo wodne odwołanie od decyzji wydanych przez starostę realizującego kompetencje organu właściwego do wydania pozwolenia wodnoprawnego wnosi się do właściwego wojewody. Od decyzji Starosty Świdnickiego z dnia [...] w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego przysługiwało zatem odwołanie do Wojewody.
W świetle art. 52 § 1 ustawy - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarżący powinni byli więc wykorzystać możliwość zaskarżenia decyzji organu pierwszej instancji przez wniesienie odwołania na podstawie art. 127 § 1 k.p.a.
Dopiero decyzja organu drugiej instancji wydana po rozpatrzeniu sprawy podlegałaby zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Niewyczerpanie środków zaskarżenia przed wniesieniem skargi do sądu powoduje, że skarga jest niedopuszczalna w rozumieniu przepisu art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i podlega odrzuceniu.
Z tych względów i na podstawie powołanego przepisu art. 58 § 1 pkt 6 oraz § 3 ustawy - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł, jak w sentencji.