Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 1 grudnia 2010r. sprawy ze skargi Starosty na postanowienie Wojewody z dnia "[...]"., nr "[...]" w przedmiocie przekazania według właściwości wniosku o przekazanie w trwały zarząd działki postanawia odrzucić skargę
Postanowieniem z dnia "[...]" r. Starosta przekazał według właściwości Wojewodzie wniosek Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad o przekazanie w trwały zarząd działki oznaczonej w ewidencji gruntów obrębu B., gmina P., nr "[...]", o pow. 0,0709 ha, KW Nr "[...]", powołując się na dyspozycję zawartą w art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.).
Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad złożyła zażalenie na to postanowienie, zgodnie z pouczeniem zwartym w postanowieniu, do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Następnie Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia "[...]" r. przekazało powyższe zażalenie według właściwości do załatwienia Wojewodzie, który postanowieniem z dnia "[...]"., nr "[...]" uchylił postanowienie organu I instancji.
W dniu 19 listopada 2010r. Starosta zaskarżył wskazane postanowienie Wojewody do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, wnosząc o jego uchylenie w związku z naruszeniem art. 22 kpa poprzez jego niezastosowanie oraz art. 138 kpa poprzez błędne jego zastosowanie w sprawie. Strona skarżąca podniosła, iż Wojewoda nie był kompetentny rozstrzygać o własnej właściwości. Powinien był wystąpić o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, jeżeli w jego ocenie organem właściwym w sprawie był Starosta, a nie uchylać postanowienia o przekazaniu mu sprawy.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o oddalenie skargi z uwagi na brak przymiotu strony w postępowaniu. Organ podniósł, iż w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 3 kpa starosta jest bezspornie organem administracji publicznej. W roli tych organów nie ma miejsca na ich własny interes prawny lub obowiązek, także wówczas, gdy decyzja lub postanowienie dotyka ich praw lub obowiązków. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu postanowienia z dnia 15.10.1990 r. sygn. akt SA/Wr 990/90 - "pojęcie strony definiują art. 28 i art. 29 Kodeksu postępowania administracyjnego, z których wynika, że stroną w postępowaniu administracyjnym nie może być organ powołany z mocy prawa do wydania decyzji administracyjnej w sprawie objętej postępowaniem. Organ taki ma bowiem obowiązek wydania decyzji zgodnej z prawem niezależnie od tego, czy pozostaje ze stroną w stosunkach uzależnionych od treści decyzji. Taka pozycja organu zapobiega równoczesnemu występowaniu w charakterze strony kierującej się własnym interesem i zabiegającej o uzyskanie korzystnej dla siebie decyzji. Odmienne zapatrywanie prowadziłoby również do nieoczekiwanych konsekwencji proceduralnych".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Merytoryczne rozpatrzenie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot, oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Stwierdzenie braku którejś z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do odrzucenia skargi.