Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. i S. K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. i S. K. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" w przedmiocie zezwolenia na czasowe zajęcie nieruchomości postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Pismem z dnia 28 października 2016r. M. i S. K. wywiedli skargę na decyzję Wojewody z dnia "[...]" w przedmiocie zezwolenia na czasowe zajęcie nieruchomości. W treści skargi skarżący zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2016 r., poz. 718, dalej jako: p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 ww. przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie Sąd powinien swoje rozstrzygnięcie oprzeć o ocenę zarówno wniosku skarżącego, jak i materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w aspekcie wystąpienia bądź też niewystąpienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu wskazanych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Jednakże wykazanie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na stronie skarżącej (por. np. post. NSA z dnia 6 listopada 2009 r., sygn. akt II OZ 975/09; z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. akt II OZ 692/11; z dnia 8 kwietnia 2012 r., sygn. akt II GZ 132/12; z dnia 31 lipca 2013 r. sygn. akt II OSK 1651/13, dostępne: orzeczenia.nsa.gov.pl).
Twierdzenia odnośnie do konieczności wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji powinny odwoływać się do materiałów źródłowych obrazujących sytuację materialną strony, każda bowiem decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia. Nie jest to sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym (por. post. NSA z dnia 28 stycznia 2011 r., sygn. II GSK 49/11, publ.: orzeczenia.nsa.gov.pl). Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 29 maja 2009 r., I FZ 148/09 (orzeczenia.nsa.gov.pl), w którym stwierdził, że uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń lub okoliczności, jednakże w taki sposób, aby sąd miał możliwość dokonania kontroli ich prawdziwości. Nie jest bowiem wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie - sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę.
Zdaniem Sądu, w rozpoznawanej sprawie skarżący, nie wykazali, że wykonanie zaskarżonej decyzji mogłoby wyrządzić im znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki, ponieważ wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji zawarty w skardze, nie został w wystarczającym stopniu uzasadniony.