Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Agnieszka Bińczyk po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie zawodowego pełnomocnika w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Wojewody "[...]" z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie statusu bezrobotnego postanawia: 1) umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych; 2) odmówić ustanowienia dla skarżącego zawodowego pełnomocnika.
Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2018 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę M. K. na decyzję Wojewody "[...]" z dnia "[...]", nr "[...]".
We wniosku, złożonym na urzędowym formularzu PPF, skarżący wniósł - co wynika ze sposobu wypełnienia rubryki nr 4 (skreślenie wyłącznie pozycji "częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w zakresie") - o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie zawodowego pełnomocnika. W rubryce nr 5 wpisał: "Uznany za trwale niezdolnego do wykonywania zawodu "[...]"". W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach w rubrykach nr 6-7.3. wpisał: "brak", w rubrykach 8-10 - "brak/nie dotyczy", w rubryce nr 11 wskazał natomiast sygnaturę sprawy sądowej, która jak zauważył toczy się przed Sądem "[...]". Do wniosku skarżący załączył zawiadomienie "[...]" z dnia "[...]" o pozostawieniu bez rozpoznania jego wniosku "[...]" w związku z nieusunięciem braków tego wniosku.
Wobec tego, że z mocy art. 239 § 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej w skrócie: p.p.s.a., skarżący nie ma w niniejszej sprawie obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, postępowanie z wniosku o przyznanie prawa pomocy w tym zakresie jako zbędne podlega umorzeniu stosownie do art. 249a p.p.s.a. Tym samym w zakresie merytorycznego rozstrzygnięcia przedmiotowego wniosku pozostaje kwestia ustanowienia zawodowego pełnomocnika, którym w niniejszej sprawie z uwagi na jej przedmiot może być wyłącznie adwokat lub radca prawny (por. art. 175 § 3 p.p.s.a.).
Zgodnie z art. 262 p.p.s.a., do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych odpowiednie zastosowanie mają przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy. Jak wynika z odpowiedniego zastosowania art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., ustanowienie zawodowego pełnomocnika dla osoby fizycznej następuje, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść związanych z tym kosztów, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z treści przytoczonych przepisów wynika, że w postępowaniu o przyznanie prawa pomocy, to na stronie spoczywa ciężar wykazania, że znajduje się w sytuacji uprawniającej ją do otrzymania prawa pomocy. To strona ma zatem przekonać rozpoznającego wniosek o przyznanie prawa pomocy, że nie jest w stanie ponieść określonych kosztów postępowania. Prawo pomocy jest bowiem instytucją wyjątkową i jako taka powinno być stosowne tylko w stosunku do osób, które wiarygodnie wykazały, że spełniają przesłanki do jego otrzymania.
W warunkach niniejszej sprawy, złożone przez skarżącego oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku i dochodach nie może być uznane za wiarygodną podstawę przyznania prawa pomocy. Nie można przyjąć bowiem, że skarżący wykazał w sposób rzetelny jak kształtuje się jego rzeczywista sytuacja życiowa. Zauważyć należy, że ze skargi wynika, że skarżący przebywa w "[...]", na co wskazuje również wypełnienie rubryki nr 2.1. W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący nie wykazał jednak żadnych wydatków związanych z zamieszkiwaniem w tym mieście oraz własnym utrzymaniem. Nie wskazał również żadnego dochodu, jakichkolwiek oszczędności oraz innych źródeł utrzymania, a także ewentualnych osób, z którymi prowadzi wspólne gospodarstwo domowe i na których utrzymaniu pozostaje. Nie wskazał też, aby posiadał zadłużenie z jakiegokolwiek tytułu.