Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2020r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu Prezydenta Miasta E. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych postanawia 1. odrzucić sprzeciw 2. zwrócić Prezydentowi Miasta E. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu uiszczonego wpisu od sprzeciwu. WSA/post. 1 - sentencja postanowienia
Decyzją z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. uchyliło decyzję Prezydenta E. z dnia "[...]" w sprawie cofnięcia zezwolenia z dnia "[...]" na sprzedaż detaliczną napojów alkoholowych zawierających do 4,5 % alkoholu oraz piwa, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, którym jest sklep monopolowy "[...]" w E. i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
Sprzeciw od powyższej decyzji wniósł Prezydent E. zarzucając naruszenie przepisów k.p.a. poprzez brak wskazania istotnych przesłanek uzasadniających zastosowanie art. 138 § 2 k.p.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 64a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019r., poz. 2325, dalej jako: p.p.s.a.) od decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, skarga nie przysługuje, jednakże strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw. Zgodnie z art. 64b § 1 p.p.s.a. do sprzeciwu od decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Przed przystąpieniem do rozpoznania sprzeciwu sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada jego dopuszczalność. W tym kontekście sąd musi rozważyć, czy podmiot wnoszący skargę w ogóle może być zaliczony do kręgu podmiotów do tego uprawnionych. Zgodnie bowiem z powołanym art. 64a p.p.s.a. sprzeciw przysługuje stronie niezadowolonej z treści decyzji. Także w myśl art. 50 § 1 p.p.s.a. uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, która ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.
Skoro do sprzeciwu stosuje się odpowiednio uregulowania odnoszące się do skargi, to także znajdzie tu zastosowanie orzecznictwo dotyczące podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi. W orzecznictwie zaś uznaje się, że gmina, której organ wydał decyzję w sprawie w pierwszej instancji, nie ma legitymacji skargowej do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego wydaną w tej sprawie (zob. np. wyrok NSA z 24.03.2015r., sygn. akt I OSK 1693/13, dostępny w Internecie). Włączenie organów samorządowych do systemu organów administracji publicznej, prowadzących postępowanie w konkretnej sprawie, znacznie ogranicza zakres uprawnień procesowych tych jednostek jako osób prawnych. W zakresie, w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcję organu administracji publicznej, nie jest więc on (ani też żaden z pozostałych organów danej jednostki) uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej. Nie do przyjęcia jest stanowisko, że jednostka samorządu terytorialnego może zajmować różną pozycję - raz organu wydającego decyzję, innym razem strony postępowania - w zależności od etapu załatwiania sprawy (zob. postanowienia NSA z dnia 12.04.2016r., sygn. I OSK 525/16, z 8.12.2017r., sygn. I OSK 2618/17; z 18.09. 2019r., sygn. I OSK 1955/19; wyrok NSA z 17.05.2018r., sygn. akt II OSK 1196/18, dostępne w CBOSA ).
Ponadto należy zwrócić uwagę, że art. 64a p.p.s.a stanowi wyraźnie, że sprzeciw może wnieść strona niezadowolona z treści decyzji. Organ wydający decyzję w I instancji z cała pewnością nie jest stroną postępowania.
W niniejszej sprawie skargę wniósł Prezydent E., który jednocześnie orzekał w niniejszej sprawie jako organ I instancji. Zatem sprzeciw, jako pochodzący od podmiotu nieuprawnionego do jego wniesienia, podlega odrzuceniu.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 w zw. z art. 64b § 1 p.p.s.a. orzeczono jak w pkt 1 postanowienia. O zwrocie wpisu sąd orzekł stosownie do art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.