Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Krzysztof Nesteruk po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata A.K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi A.G. na decyzję Kuratora Oświaty z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie wykreślenia szkoły z ewidencji szkół i placówek niepublicznych postanawia przyznać adwokatowi A.K. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) netto powiększoną o należny podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Adwokat A.K. został w sprawie niniejszej wyznaczony na zasadzie prawa pomocy pełnomocnikiem skarżącej.
Oddalając skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie przyznał mu wynagrodzenie za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną z urzędu.
W dniu 27 października 2011 r. wyznaczony adwokat przedstawił Sądowi opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, w której zawarł wniosek o przyznanie wynagrodzenia za jej sporządzenie oraz oświadczenie, iż nie zostało ono uiszczone przez skarżącą w całości ani w części.
Podstawą rozpatrzenia wniosku jest art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późniejszymi zmianami) stanowiący, iż wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zgodnie z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późniejszymi zmianami), zwanego dalej w skrócie rozporządzeniem, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata.
Zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, przedmiotową opłatę sąd podwyższa ponadto o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach (§ 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia).
Stosownie do § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia, stawka minimalna za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej przez adwokata, który prowadził sprawę w pierwszej instancji, wynosi 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1. W niniejszej sprawie, z uwagi na jej przedmiot, zastosowanie ma stawka minimalna określona w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia, w wysokości 240 zł.
Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w warunkach niniejszej sprawy zasadne jest przyznanie wyznaczonemu adwokatowi wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w kwocie 120 zł netto (240 zł x 50 %), powiększonej o należny podatek VAT. Stąd też, w oparciu o art. 258 § 2 pkt 8 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.