Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Krzysztof Nesteruk po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. A. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi W. A. na decyzję Wójta Gminy z dnia "[...]" r., nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu zaliczki alimentacyjnej postanawia odmówić ustanowienia adwokata.
Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę W. A. na decyzję Wójta Gminy R.
o odmowie umorzenia należności z tytułu zaliczki alimentacyjnej.
We wniosku z dnia 25 maja 2009 r. skarżący zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Ponieważ według zawartych w nim informacji wnioskodawca jest osobą samodzielnie gospodarującą, nie mającą jakichkolwiek dochodów ani majątku, został on zobowiązany do złożenia w terminie 7 dni oświadczenia wskazującego przeciętną miesięczną wysokość poszczególnych wydatków oraz źródła ich pokrywania.
Wezwanie doręczono na adres skarżącego w dniu 1 czerwca 2009 r., jednak do dnia dzisiejszego nie udzielił on na nie odpowiedzi.
W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, co następuje:
Jako że z mocy art. 239 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami), zwanej dalej "p.p.s.a.", strona skarżąca decyzję o odmowie umorzenia należności z tytułu zaliczki alimentacyjnej nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, zakres rozpatrzenia przedmiotowego wniosku ogranicza się do kwestii ustanowienia adwokata.
Zgodnie z art. 262 p.p.s.a., do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych odpowiednie zastosowanie mają przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy.
Jak wynika z odpowiedniego zastosowania art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika dla osoby fizycznej następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść związanego z tym kosztu, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z regulacji tej wypływa jednoznaczny wniosek, że strona powinna należycie uzasadnić i uprawdopodobnić okoliczności, które podaje we wniosku o przyznanie prawa pomocy. Stąd też, w przypadku gdy zawarte w nim oświadczenie budzi wątpliwości lub jest niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych wnioskodawcy oraz jego stanu rodzinnego, jest on obowiązany złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jego stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego (art. 255 p.p.s.a.).
W orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że uchylenie się strony od obowiązków nałożonych w toku takiego postępowania uzupełniającego należy uznać za przeszkodę wykluczającą uprawdopodobnienie wskazanych we wniosku okoliczności, a tym samym przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie (tak Naczelny Sąd Administracyjny m.in.
w postanowieniu z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. akt II FZ 495/08, publ. w internecie
- http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji w oparciu o art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., powierzający referendarzowi sądowemu wydawanie na posiedzeniu niejawnym postanowień co do przyznania lub odmowy przyznania prawa pomocy.