Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 czerwca 2013r. sprawy ze skargi M. T. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
W dniu 14 maja 2013r. M. T. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie decyzję Wojewody z dnia "[...]", utrzymującą w mocy decyzję Komendanta Powiatowego Policji nr "[...]’ z dnia ‘[...]’, zobowiązującą skarżącego do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do 21 marca 2013r. i zakazującą mu ponownego wjazdu na okres 6 miesięcy, licząc od daty wykonania decyzji. Wniósł o uchylenie obu decyzji instancyjnych oraz wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpoznania skargi. Argumentował w tym względzie, że jego obecność w Polsce nie jest nielegalna. Wskazał, że przebywa na terytorium Polski nieprzerwanie od 1993r. W tym czasie posiadał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, ostatnie z terminem ważności do dnia 28 czerwca 2011r. Podał, że jeszcze przed upływem tego terminu w dniu 11 maja 2011r. złożył kolejny wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, postępowanie to jest w toku. Ponadto prowadzone jest wobec niego postępowanie karne wykonawcze i jego obecność w Polsce jest obowiązkowa. Zaznaczył też, że w tak krótkim czasie nie jest w stanie pozamykać wszystkich swoich spraw, w tym prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślił, że jego osobiste stawiennictwo przed polskimi organami władzy jest wymagane. W ocenie skarżącego decyzja nakazująca mu opuszczenie kraju może spowodować dla niego bardzo dolegliwe konsekwencje. Dodał, że jego wydalenie z Polski spowoduje, że nie będzie w stanie spłacić zaciągniętych długów, gdyż w Armenii panuje bardzo głęboki kryzys i nie ma tam możliwości znalezienia zatrudnienia.
W odpowiedzi Wojewoda wniósł o oddalenie skargi. Wskazał, że skarżący od 15 września 2012r. przebywa nielegalnie na terytorium RP, nie posiadając ważnej wizy lub innego ważnego dokumentu. Podał, że wniosek skarżącego z dnia 11 maja 2011r. o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony został załatwiony odmownie prawomocną decyzją z dnia 30 stycznia 2012r. Wyrokiem z dnia 18 marca 2013r., sygn. akt IV SA/Wa 2671/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę cudzoziemca w tej sprawie. Podniesiono też, że skarżący nie poczynił żadnych kroków mających na celu uzyskanie wizy długoterminowej zezwalającej na pobyt w Polsce i prowadzenie działalności gospodarczej.
W dniu 14 czerwca 2013r., w wykonaniu wezwania Sądu, skarżący uiścił wymagany wpis od skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z treści art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu ani czynności. Od powyższej zasady są wyjątki. Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. wskazuje, iż po przekazaniu skargi sądowi, sąd może, na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, za wyjątkiem wskazanym w tym przepisie. Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie przyjmuje się, że co do zasady przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej mogą być tylko takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania. Przez wykonanie aktu lub czynności należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub przymusowy stanu zgodnego z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie administracyjnym. Zatem wykonaniu podlegają tylko takie akty, które wywołują skutek materialnoprawny. Jednocześnie wskazać należy, że szkoda o jakiej mowa w omawianym przepisie nie musi mieć charakteru materialnego, ale dotyczyć takich prawnych lub faktycznych skutków, które raz zaistniawszy powodują istotne lub trwałe zmiany rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (J.P. Tarno. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wyd. 4 LexisNexis Warszawa 2010, str. 208).