Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Krzysztof Nesteruk po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosków adwokata A.B. o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J.U. i W.U. na uchwałę Rady Miejskiej w "[...]" z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie adwokatowi A.B. kwotę 468 (słownie: czterysta sześćdziesiąt osiem) złotych powiększoną o należny podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w zakresie udziału w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji i w postępowaniu zażaleniowym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę J.U. i W.U. z uwagi na wniesienie jej po terminie.
Postanowieniami z 5 września 2017 r. Referendarz sądowy ustanowił dla skarżących adwokata. 23 października 2017 r. Okręgowa Rada Adwokacka w Olsztynie wyznaczyła do pełnienia tej funkcji adwokata A.B.
W piśmie procesowym z 30 października 2017 r. pełnomocnik skarżących podtrzymał ich wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wniósł w nim również o zasądzenie na jego rzecz kosztów pomocy adwokackiej udzielonej z urzędu, wskazując, iż nie zostały one uiszczone ani w części, ani w całości.
Postanowieniem z 28 grudnia 2017 r. Sąd odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Na postanowienie to pełnomocnik skarżących złożył zażalenie. Zawarł w nim wniosek o zasądzenie kosztów pomocy adwokackiej udzielonej z urzędu wraz z oświadczeniem, iż nie zostały one uiszczone ani w części, ani w całości.
Postanowieniem z 13 lutego 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny zażalenie oddalił.
Podstawą rozpatrzenia wniosków jest art. 250 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r.
- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) stanowiący, iż wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stosownie do § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) opłatę ustaloną zgodnie z przepisami rozporządzenia oraz 2) niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata ustanowionego z urzędu. Zgodnie z § 4 ust. 1 i 2, opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej 150% opłat określonych w rozdziałach 2-4, następuje z uwzględnieniem kryteriów określonych ust. 2 pkt 1-4. Opłatę, o której mowa w ust. 1 i 2, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług (§ 4 ust. 3).
W niniejszej sprawie wynagrodzenie przysługuje za udział w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, w ramach którego rozpatrywany był wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, oraz za udział w postępowaniu zażaleniowym.
Ze względu na przedmiot niniejszej sprawy, opłata w postępowaniu w pierwszej instancji, stosownie do § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia, wynosi 240 zł.
Z kolei zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 2 lit. d rozporządzenia, opłata w postępowaniu zażaleniowym wynosi 120 zł.
W rozpatrywanym przypadku wnioskodawca został ustanowiony pełnomocnikiem dwojga skarżących. Ze względu na łączące ich współuczestnictwo materialne podejmował on względem nich to samo działanie. W tej sytuacji nie uznano za uzasadnione przyznanie podwojonego wynagrodzenia, lecz przyznanie wynagrodzenia podwyższonego ze względu na zwiększony nakład pracy (§ 4 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia). Wobec braku w tym względzie konkretnych informacji, przyjęto za wystarczające zwiększenie mających zastosowanie opłat do 130%.