Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w dniu 20 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. na zarządzenie Burmistrza z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie ustalenia zmiany wysokości stawki bazowej czynszu za najem lokali mieszkalnych i czynszu za najem lokali socjalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy "[...]". postanawia odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Z. R. (dalej jako skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na zarządzenie Burmistrza Miasta "[...]" z dnia "[...]", Nr "[...]", w sprawie ustalenia zmiany wysokości stawki bazowej czynszu za najem lokali mieszkalnych i czynszu za najem lokali socjalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy "[...]" wskazując, że zostało ono wydane z naruszeniem podstawowych przepisów prawnych.
Sąd, pismem z dnia 17 sierpnia 2011 r., wezwał skarżącego do nadesłania (w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi) dokumentu potwierdzającego złożenie, przed wniesieniem skargi do Sądu, wezwania Burmistrza Miasta do usunięcia naruszenia prawa, w związku z podjęciem zarządzenia z dnia "[...]".
W odpowiedzi na wezwanie skarżący poinformował, że przed wniesieniem skargi do Sądu nie składał do organu żadnego odwołania, czy też skargi. Podniósł, iż w jego ocenie byłoby to niecelowe pod względem merytorycznym, bowiem osoba, która wydała zakwestionowany akt, rozpatrywałaby również skargę na ten akt.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd bada, czy organ administracji orzekając w sprawie, nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Należy dodać, że zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.), Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na uchwałę lub zarządzenie podjęte przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, jest wniesienie wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia do właściwego organu, który wydał zaskarżoną uchwałę lub zarządzenie.
Do skarg wnoszonych do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym ma zastosowanie art. 53 § 2 p.p.s.a. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 52 § 4 p.p.s.a. i wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego i uprawnienia, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, mają taki sam charakter prawny i służą temu samemu celowi, którym jest wykorzystanie możliwości załatwienia sprawy przez organ bez konieczności wnoszenia skargi do sądu. Z tego względu nie ma podstaw do wyłączenia stosowania art. 53 § 2 p.p.s.a. w przypadku wnoszenia skargi na zarządzenie organu gminy.
Z treści art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wynika niezbicie, iż wezwanie do usunięcia naruszenia prawa należy skierować do organu gminy, który wydał zarządzenie (podjął uchwałę), które w ocenie strony narusza jej interes prawny lub uprawnienie. Z akt sprawy wynika niezbicie, iż skarżone jest zarządzenie Burmistrza Miasta "[...]", a zatem to ten organ gminy winien być wezwany do usunięcia naruszenia prawa.
W związku z powyższym skarżący został wezwany do wyjaśnienia, czy przed skierowaniem skargi do Sądu występował do Burmistrza z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa oraz o nadesłanie w takim wypadku dokumentu potwierdzającego złożenie wezwania. W odpowiedzi na wezwanie skarżący poinformował, że nie wzywał Burmistrza Miasta "[...]" do usunięcia naruszenia prawa.
Zatem w rozpoznawanej sprawie skarżący wniósł skargę do Sądu bez uprzedniego wezwania właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa.
Mając na uwadze, że skarżący nie wyczerpał trybu postępowania przed wniesieniem skargi do Sądu tj. nie wezwał właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa, skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna.
W związku z niedopuszczalnością skargi brak jest podstaw prawnych do merytorycznego rozpoznania skargi, tj. oceny legalności wydanego przez organ rozstrzygnięcia.
Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu.