Wniosek o przyznanie wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w przedmiocie zmian do Statutu Miasta
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Agnieszka Bińczyk po rozpoznaniu w dniu 10 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego T. L. o przyznanie wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi I. Z. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie zmian do Statutu Miasta postanawia przyznać radcy prawnemu T. L. wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w kwocie 180 zł netto powiększonej o należny podatek VAT.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 969/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę I. Z. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia "[...]", Nr "[...]", a następnie postanowieniem z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 969/09, ustanowił dla skarżącego radcę prawnego. Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych wyznaczyła dla I. Z. jako pełnomocnika z urzędu radcę prawnego T. L.

We wniosku z dnia 2 września 2010 r. (data nadania pocztowego), uzupełnionym następnie w dniu 3 września 2010 r. (data nadania pocztowego), pełnomocnik skarżącego wniosła o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne udzielone na zasadzie prawa pomocy za sporządzenie opinii prawnej (opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wskazanego wyżej postanowienia). Oświadczyła, iż przedmiotowe wynagrodzenie nie zostało zapłacone w całości lub w części. Do wniosku z dnia 2 września 2010 r. pełnomocnik skarżącego załączyła jednocześnie odpisy przedmiotowej opinii.

Wskazać należy, iż w świetle art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zgodnie z § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 i 4, oraz 2) niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego. Zasądzając opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład jego pracy w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, przedmiotową opłatę sąd podwyższa ponadto o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach (§ 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia). W świetle § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia, stawka minimalna za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej przez radcę prawnego, który nie prowadził sprawy w pierwszej instancji wynosi 75 % stawki minimalnej określonej w pkt 1. W niniejszej sprawie - z uwagi na jej przedmiot, zastosowanie ma stawka minimalna, określona w § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia, w wysokości 240 zł.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w warunkach niniejszej sprawy zasadne jest przyznanie radcy prawnemu - T. L., która nie prowadziła sprawy w pierwszej instancji, wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w kwocie 180 zł netto (240 zł x 75%), powiększonej o należny podatek VAT. We wniosku z dnia 1 września 2010 r. pełnomocnik skarżącego nie powołała się bowiem na okoliczności uzasadniające podwyższenie tej opłaty (powyżej 100% stawki minimalnej). Dodatkowo zauważyć należy, iż złożyła ona oświadczenie, o którym stanowi § 16 rozporządzenia, z którego wynika, że opłaty za podjęte przez nią czynności nie zostały zapłacone ani w całości, ani w części.

Z tych względów, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy, orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1