Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi I. M. na czynność Prezydenta Miasta Kędzierzyna-Koźla w przedmiocie odmowy umieszczenia na liście uprawnionych do wynajęcia lokalu mieszkalnego z mieszkaniowego zasobu gminy postanawia: zwolnić skarżącą od kosztów sądowych.
I. M. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, skargę na czynność Prezydenta Miasta Kędzierzyna-Koźla w przedmiocie odmowy umieszczenia na liście uprawnionych do wynajęcia lokalu mieszkalnego z mieszkaniowego zasobu gminy.
Na skutek zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 20 marca 2017 r. skarżąca została wezwana do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 200 zł, w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Powyższe wezwanie skarżąca odebrała w dniu 28 marca 2017 r., a w dniu 29 marca 2017 r. nadała za pośrednictwem poczty (data stempla), wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od kosztów sądowych. Uzasadniając żądanie skarżąca wskazała na złą sytuację życiową, która wynika z bezdomności, uzyskiwania niskiego dochodu, a także całkowitej niezdolności do pracy. Skarżąca podała, że jedynym jej dochodem miesięcznym jest renta socjalna z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, która wynosi 840 zł, z czego 210 zł jest potrącanych z powodu należności egzekwowanych na mocy tytułu wykonawczego; do wypłaty skarżąca otrzymuje 514,40 zł. Powyższe dane potwierdza także kserokopia decyzji o przyznaniu renty z dnia 1 marca 2017 r., załączona do akt sprawy (por. k-21 akt sądowych).
Działając na zasadzie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. ) - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a.," zważono, co następuje:
Skarżąca zwróciła się o zwolnienie od kosztów sądowych, a zatem zgodnie z art. 245 § 3 P.p.s.a. zażądała przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., określającego przesłanki warunkujące udzielenie prawa pomocy w tym zakresie, przyznanie tej pomocy osobie fizycznej następuje, gdy osoba wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, który to pogląd referendarz podziela, że przez uszczerbek utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, o którym mowa w przywołanym przepisie, należy rozumieć zachwianie sytuacji materialnej i bytowej strony skarżącej w taki sposób, iż nie jest ona w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych (por. postanowienie NSA z dnia 12 stycznia 2005 r., sygn. akt FZ 424/04, niepublikowane).
W ocenie referendarza, w przypadku skarżącej powyższa przesłanka zachodzi, a pogląd taki przyjąć można na podstawie oświadczenia złożonego przez samą skarżącą, a także z informacji zawartych w aktach administracyjnych sprawy. Rozpoznający wniosek miał na względzie przede wszystkim fakt, że prawo pomocy jest instytucją, której zasadniczym celem jest umożliwienie realizacji prawa do sądu osobom ubogim, niedysponującym wystarczającymi środkami na prowadzenie sporów przed sądem. Do osób tych zalicza się skarżąca, która jest osobą bezdomną, nie pracującą zarobkowo z uwagi na całkowitą niezdolność do pracy - orzeczenie z dnia 20 września 1994 r. uznające inwalidztwo skarżącej do drugiej grupy (znajdujące się w aktach administracyjnych sprawy). Skarżąca nie posiada również zgromadzonych oszczędności, a jedynym źródłem jej utrzymania jest renta socjalna, którą otrzymuje w wysokości 514,40 zł. Przedstawiona sytuacja materialna, nie stwarza zatem podstaw do wygospodarowania przez skarżącą środków na opłacenie kosztów sądowych.
Stąd referendarz, działając na zasadzie art. 258 § 1 pkt 7 P.p.s.a. w związku z art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.