Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Krzysztof Bogusz po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. P. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu z dnia 18 stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego przez funkcjonariusza Służby Więziennej postanawia: odrzucić skargę.
Decyzją z dnia 25 listopada 2011 r., nr [...], Dyrektor Zakładu Karnego w [...] odmówił przyznania funkcjonariuszowi D. P., po rozpatrzeniu jego wniosku z dnia 4 maja 2011 r., przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, o jakiej mowa w art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523).
Na skutek odwołania D. P., Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Opolu zaskarżoną decyzją z 18 stycznia 2012 r. wydaną w trybie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji, podzielając jego ustalenie, że wnioskodawca zamieszkuje w miejscowości pobliskiej.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu D. P. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.
Organ odwoławczy w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu. Ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269 ze zm.) w art. 1 § 1 stanowi, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i sporów o właściwość między jednostkami samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. W art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) przewidziano, że ustawa ta normuje postępowanie sądowe w sprawach z zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz w innych sprawach, do których jego przepisy stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy sądowoadministracyjne). Zakres kognicji sądów administracyjnych co do przedmiotu kontroli określa art. 3 P.p.s.a. Zgodnie z art. 184 Konstytucji Naczelny Sąd Administracyjny oraz inne sądy administracyjne sprawują, w zakresie określonym w ustawie, kontrolę działalności administracji publicznej. Z powyższymi przepisami, z których wynika właściwość sądów administracyjnych wyłącznie w określonych sprawach, będących sprawami sądowoadministracyjnymi, powiązany jest obowiązek sądu administracyjnego badania dopuszczalności skargi w danej sprawie. Ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523), dalej ustawa, która weszła w życie w dniu 13 sierpnia 2010 r., w odmienny niż dotychczas sposób uregulowała tryb przyznawania niektórych świadczeń należnych funkcjonariuszom Służby Więziennej. W rozdziale poświęconym kwestiom mieszkaniowym (Rozdział 18 ustawy zatytułowany "Mieszkania funkcjonariuszy") w sposób wyraźny wskazano rodzaje spraw, które załatwiane będą w formie decyzji administracyjnej. Sprawy te dotyczą przy tym wyłącznie: przydziału lokalu mieszkalnego (art. 172), zwrotu równoważnika z tytułu braku mieszkania (art. 181 ust. 1), zwrotu równoważnika za remont lokalu mieszkalnego (art. 182 ust. 6), opróżnienia lokalu mieszkalnego (art. 188 ust. 1) i opróżnienia kwatery tymczasowej (art. 190). Regulując natomiast inne uprawnienia funkcjonariuszy Służby Więziennej, w tym m. in. prawo do uzyskania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego (art. 184 ust. 1), ustawodawca nie wskazał jednocześnie wprost, w jaki sposób sprawy te winny być załatwiane, to znaczy nie określił w odróżnieniu od wyżej wyliczonych przepisów, że w tego rodzaju sprawach organ wydaje decyzję administracyjną. Ponadto ustawa odmiennie uregulowała kwestię rozpatrywania sporów o roszczenia funkcjonariuszy Służby Więziennej ze stosunku służbowego (por. rozdział 20 ustawy). Zgodnie z art. 220 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej spory o roszczenia ze stosunku służbowego funkcjonariuszy w sprawach niewymienionych w art. 218 ust. 1 i art. 219 ust. 1 i 2 rozpatruje sąd właściwy w sprawach z zakresu prawa pracy. Kognicji sądów powszechnych nie są natomiast poddane jedynie sprawy wymienione w art. 218 ust. 1 i art. 219 ust. 1 i 2 tej ustawy. Sprawy z art. 219 w ogóle nie podlegają trybowi odwoławczemu. W związku z tym, iż wynikają one z podległości służbowej, to z mocy art. 5 pkt 2 P.p.s.a., także wyłączone są z właściwości sądów administracyjnych. W art. 218 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej zawarty został z kolei zamknięty katalog spraw rozstrzyganych w formie decyzji. Są to sprawy dotyczące: zwolnienia ze służby, przeniesienia z urzędu do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej, przeniesienia na niższe stanowisko służbowe, zawieszenia w czynnościach służbowych. Wśród wyliczonych w tym przepisie spraw nie została wymieniona sprawa o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.