Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Gogolinie z dnia 28 stycznia 2013 r., Nr XXVII/281/2013 w przedmiocie przekazania nieruchomości gminnej w trwały zarząd umorzyć postępowanie.
Wojewoda Opolski, działając w trybie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.), złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Gogolinie z dnia 28 stycznia 2013 r., Nr XXVII/1281/2013 w przedmiocie wyposażenia Gminnego Ośrodka Kultury w Gogolinie w nieruchomość budynkową niezbędną do prowadzenia działalności statutowej, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności z powodu istotnego naruszenia prawa. Wskazał, że zaskarżona uchwała ustanawiała trwały zarząd nieruchomością na rzecz gminnego ośrodka kultury, mającego osobowość prawną, czym istotnie naruszyła prawo. Instytucje kultury, posiadające osobowość prawną z chwilą wpisania ich do rejestru organizatora, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406), mogą być bowiem właścicielami nieruchomości, przekazywanych im na potrzeby statutowe, przez organizatorów czyli właściwe jednostki samorządu terytorialnego, w odróżnieniu od jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, którym przysługuje wobec nieruchomości instytucja zarządu trwałego.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Gogolina wskazał, że Rada Miejska w Gogolinie podjęła w dniu 20 marca 2013 r., uchwałę nr XXIX/A/2013 uchylającą uchwałę będącą przedmiotem skargi. W związku z tym wniósł o umorzenie postępowania ze skargi Wojewody Opolskiego na uchyloną uchwałę, jako bezprzedmiotowego.
Ustosunkowując się do odpowiedzi na skargę Wojewoda Opolski w piśmie z dnia 4 kwietnia 2013 r., wskazał, że uznaje wniosek Gminy Gogolin o umorzenie postępowania za zasadny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Stosowanie do treści art. 161 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P. p. s. a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania:
1) jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę;
2) w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania;
3) gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
Z bezprzedmiotowością postępowania sądowoadministracyjnego "z innych przyczyn" w rozumieniu wyżej przywołanego przepisu mamy do czynienia, kiedy w toku tego postępowania, a przed wydaniem wyroku przestanie istnieć przedmiot zaskarżenia. Taka sytuacja istnieje w szczególności wówczas, gdy zaskarżony akt lub czynność z zakresu administracji publicznej zostanie pozbawiony bytu prawnego w nadzwyczajnym wewnątrzadministracyjnym postępowaniu kontrolnym (np. w wyniku stwierdzenia jej nieważności) lub w rezultacie skorzystania przez organ z uprawnień autokontrolnych przewidzianych w art. 54 § 3 P. p. s. a., jak też na skutek wygaśnięcia decyzji obarczonej terminem ustawowym lub ustalonym w decyzji (zob. Knysiak-Molczyk, M. Romańska: Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi - Komentarz, Warszawa 2005 r., s. 495).
W niniejszej sprawie, Rada Miejska w Gogolinie, podjęła uchwałę z dnia 4 kwietnia 2013 r. uchylającą zaskarżoną uchwałę w całości. Świadczy to o uznaniu argumentacji skarżącego, a w dalszej konsekwencji o uwzględnieniu skargi w całości. Skoro zatem zaskarżona uchwała z dnia 28 stycznia 2013 r. została wyeliminowana z obrotu prawnego w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a. i nie wywołała skutków prawnych uznać należało, że w niniejszej sprawie zaistniała przesłanka umorzenia postępowania, o której mowa w art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. skoro brak jest przedmiotu zaskarżenia.
W tym stanie rzeczy, orzeczono jak w sentencji.