Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie: sędzia WSA Teresa Cisyk po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Burmistrza [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: odrzucić skargę.
Burmistrz [...] w imieniu Gminy [...], powołując się na przepis art. 52 i art. 53 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt. 2 kpa. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 7 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 ze zm.) i wniósł o jej uchylenia. W uzasadnieniu skargi podał, że zaskarżoną decyzją Kolegium uchyliło decyzję I instancji w sprawie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego dla T. P. i orzekło o przyznaniu dodatku mieszkaniowego na okres 6 miesięcy od 1 marca 2004 r. do lipca 2004 r. w wysokości 175,14 zł. miesięcznie. Skarżący wskazał na interes prawny w zaskarżeniu powyższej decyzji, bowiem cyt. "środki na wypłatę dodatków mieszkaniowych są środkami gminnymi i winny być wydawane racjonalnie i celowo, biorąc pod uwagę możliwości finansowe gminy [...]". Dodatkowo podał, iż dopuszczalna jest skarga przez gminę na rozstrzygniecie organu odwoławczego, bowiem należy odróżnić podwójną rolę burmistrza, z jednej strony jako organu, a z drugiej jako organu reprezentującego gminę na zewnątrz i na tą okoliczność przywołał dwa orzeczenia NSA.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławczego w O., wniosło o jej odrzucenie. W uzasadnieniu stanowiska, Kolegium przywołało krąg podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi, wskazując na przepis art. 50 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270). Podkreślono przy tym, iż w orzecznictwie dominuje pogląd, wskazując na uchwałę NSA z 19-05-2003 r., że organ, który wydał w sprawie decyzję, nie jest i nie może być w tej samie sprawie stroną postępowania, a zatem Burmistrz O., jak też Gmina [...] nie są podmiotami uprawnionymi do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje:
skargę należało odrzucić.
W rozpoznawanej sprawie Samorządowe Kolegium Odwoławczego w O., wydało rozstrzygnięcie reformacyjne, bowiem uchyliło w całości decyzję burmistrza odmawiającą przyznania dodatku mieszkaniowego i orzekło merytorycznie o przyznaniu tego dodatku stronie. Zauważyć należy, że decyzja negatywna organu pierwszej instancji pochodziła od burmistrza, a wydana została "z upoważnienia Burmistrza" przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w O.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 ze zm.), decyzje o przyznaniu dodatku mieszkaniowego lub jego odmowie wydaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta. Stąd przywołana wyżej ustawa określiła nie tylko formę działania, ale wskazała organ podstawowej jednostki samorządu terytorialnego do prowadzenia postępowania administracyjnego. Dlatego też, rola gminy w postępowaniu administracyjnym, w sprawie dodatku mieszkaniowego została określona i w rozumieniu art. 5 § 2 pkt. 3 kpa., skarżąca gmina [...], pełni funkcję organu administracji publicznej. Stroną w rozpoznawanej sprawie nie jest zatem skarżąca gmina, mimo, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. dotyczy środków gminnych, gdyż ustawa o dodatkach mieszkaniowych powierza jej organowi tj. Burmistrzowi [...] kompetencję do rozstrzygania w I instancji, w drodze decyzji o prawach i obowiązkach podmiotu pozostającego poza systemem organów administracji publicznej (vide uchwała NSA z dnia 19 maja 2003 r., sygn. akt. OPS 1/03, ONSA 2003, nr 4, poz. 115). W przywołanej uchwale podkreślono, iż "włączenie organów samorządowych do systemu organów administracji publicznej prowadzących postępowanie w konkretnej sprawie znacznie ogranicza zakres uprawnień procesowych tych jednostek jako osób prawnych. Co więcej, w zakresie, w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcję organu administracji publicznej, nie jest on (ani też żaden z pozostałych organów danej jednostki) uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej; uprawnienie do korzystania z władztwa administracyjnego przez samorząd terytorialny następuje kosztem znacznego ograniczenia jego dominium." Przytoczone poglądy znalazły odzwierciedlenie w wyroku NSA z dnia 16 lutego 2005 r., sygn. akt OSK 1017/04 (Rzeczpospolita z dnia 21 lutego 2005 r.), w którym przyjęto, że gmina nie może zajmować różnej pozycji - raz organu wydającego decyzję, innym razem strony postępowania - w zależności od etapu załatwiania sprawy z zakresu administracji publicznej. Dlatego też, podzielając powyższe poglądy, należy uznać, że gmina [...], której Burmistrz wydał decyzję w sprawie dodatku mieszkaniowego, w pierwszej instancji nie ma legitymacji skargowej do wniesienia skargi, do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego w tej sprawie. Podkreślić zatem należy, że ani Burmistrz [...], jak też Gmina [...] w rozpoznawanej sprawie nie mieszczą się w kategorii podmiotów określonych w art. 50 § 1 i 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Mając na uwadze wyżej przytoczone okoliczności i orzecznictwo administracyjne, skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna, na zasadzie art. 58 § 1 pkt. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).