Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. W. i P. W. w przedmiocie odsetek od odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 20 grudnia 2009 r. B. W. i P. W. wnieśli skargę, w której domagali się wypłacenia odsetek przysługujących im z tytułu przedłużenia wypłaty odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość przez Wojewodę Opolskiego. Wskazali również, że wypłata odszkodowania w kwocie 1.797,06 zł. nastąpiła 9 grudnia 2009 r. W uzupełnieniu skargi, skarżący w piśmie z dnia 7 stycznia 2010 r. podali, że ich żądanie dotyczy zasądzenia na ich rzecz jako właścicieli wywłaszczonej nieruchomości odsetek od odszkodowania "za przewlekłe lata niewypłaconego odszkodowania w terminie".
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 25 stycznia 2010 r. skarżący wezwani zostali do usunięcia braków formalnych skargi przez oznaczenie organu, którego działalności lub bezczynności skarga dotyczy, wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu lub zaskarżonej czynności. Wezwanie zawierało pouczenie, że niezastosowanie się do jego treści w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, spowoduje odrzucenie skargi.
W zakreślonym przez Sąd terminie B. i P. W. wyjaśnili (pismo z dnia 4 lutego 2010 r.), że skarżą Wojewodę Opolskiego, który podjął decyzję z dnia 29 sierpnia 2005 r., nr [...], i chodzi im o wypłacenie odsetek od kwoty 1.640 zł za wywłaszczoną przez ten organ nieruchomość. Jednocześnie podkreślili, że zasądzenie odsetek ma nastąpić z uwagi na "przewlekłe - przeterminowane wypłacenie odszkodowania przez Wojewodę Opolskiego, które urzędowo się należą".
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Opolski podniósł, że pisma skarżących nie można traktować jako skargi. Uzasadniając swoje stanowisko wyjaśnił, iż wskazaną przez skarżących decyzją z dnia 29 sierpnia 2005 r. stwierdził, że nieruchomość pozostająca w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa zajęta pod drogę publiczną zaliczoną do kategorii "drogi wojewódzkie", stanowiąca własność skarżących stała się z dniem 1 stycznia 1999 r. z mocy prawa własnością Województwa Opolskiego. Następnie podał, że na żądanie skarżących, Starosta Opolski w nawiązaniu do decyzji z dnia 29 sierpnia 2005 r., decyzją z dnia 8 maja 2006 r. ustalił odszkodowanie na ich rzecz za przedmiotową nieruchomość w wysokości 1640,00 zł. Decyzję Starosty Wojewoda utrzymał w mocy. Końcowo organ podkreślił, że wskazywana przez skarżących decyzja nie określała wysokości odszkodowania ani jego wypłaty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z brzmieniem art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Z kolei w § 2 tej regulacji postanowiono, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;