Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że po wniesieniu skargi, a do dnia rozpoczęcia rozprawy, doszło do podjęcia przez Radę Miejską w Kietrzu w dniu 25 czerwca 2009 r. uchwały Nr XXXVII/199/2009 w sprawie uchylenia uchwały Nr XXXI/175/2009 z dnia 26 lutego 2009 r., którą - jak wynika z zapisu zawartego w jej § 1 - uchylono w całości zaskarżoną do tut. Sądu uchwałę Rady Miejskiej w Kietrzu Nr XXXI/175/2009 z dnia 26 lutego 2009 r., w sprawie zamiaru likwidacji Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Ściborzycach Wielkich. Powyższa uchwała uchylająca, na zasadzie zapisu jej § 4, weszła w życie z dniem jej podjęcia, a więc z dniem 25 czerwca 2009 r. i - co za tym idzie - z dniem tym uchwała będąca przedmiotem niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego została wyeliminowana z porządku prawnego. Taką czynność Rady Miejskiej, podjętą w toku postępowania sądowoadministracyjnego i odnoszącą się do uchwały już zaskarżonej, należało ocenić jako działanie dokonane w trybie samokontroli, wynikające z powołanego wyżej art. 54 § 3 P.p.s.a. i uznać za zdarzenie zaszłe w toku postępowania sądowoadministracyjnego, stanowiące przesłankę umorzenia postępowania, o której mowa w art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., gdyż w sytuacji braku przedmiotu zaskarżenia postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe.
W tym miejscu podnieść jeszcze należy, że uchylenie uchwały inną uchwałą ma charakter konstytutywny, a zatem wywołuje skutek na przyszłość (ex nunc). Tym samym przerywa wywoływanie przez tę uchwałę skutków prawnych jedynie od daty wejścia w życie uchwały uchylającej, natomiast stwierdzenie nieważności uchwały znosi jej skutki od samego początku (ex tunc). W związku z tym należy mieć na względzie, że zaskarżona uchwała Rady Miejskiej w Kietrzu Nr XXXI/175/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie zamiaru likwidacji Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Ściborzycach Wielkich, będąca - jak wynika z treści pisma procesowego Gminy Kietrz z dnia 25 czerwca 2009 r. - uchwałą "intencyjną", mającą wywierać skutek od zakończenia bieżącego roku szkolnego, w okresie jej obowiązywania, tj. do dnia 25 czerwca 2007 r. nie wywołała żadnych skutków prawnych.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. w zw. z art. 54 § 3 P.p.s.a., orzeczono jak w punkcie pierwszym postanowienia.
Orzeczenie o kosztach uzasadnia przepis art. 201 § 1 tej ustawy, stanowiący, że zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3. Do niezbędnych kosztów postępowania, stosownie do art. 205 § 3 P.p.s.a., zalicza się m.in. wynagrodzenie pełnomocnika skarżącego reprezentowanego przez adwokata lub Radce prawnego. Z tego względu na rzecz skarżącego zasądzono kwotę 240 zł, zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).