Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz - spr. Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2008 r. na rozprawie sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w N. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zgody na ustanowienie służebności gruntowej postanawia: umorzyć postępowanie
Wojewoda [...], działając w trybie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na uchwałę Rady Miejskiej w N. Nr [...] z dnia [...] w sprawie wyrażenia zgody na ustanowienie służebności gruntowej, żądając stwierdzenia jej nieważności z powodu istotnego naruszenia prawa, tj. art. 18 ust. 2 pkt 9 oraz art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, poprzez wkroczenie przez Radę w kompetencje burmistrza.
W uzasadnieniu organ nadzoru podniósł, że Rada Miejska w N. wypełniła dyspozycję z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym, gdyż podjęła uchwałę Nr [...] z dnia [...]. w sprawie zasad gospodarowania nieruchomościami. Tym samym utraciła kompetencję do wyrażania zgody na dokonywanie przez organ wykonawczy czynności określonych w powyższym przepisie, zwłaszcza, że nie ma podstaw prawnych do wydawania w tym zakresie pojedynczych uchwał.
W piśmie procesowym z dnia 5 czerwca 2008 r. Burmistrz [...] wniósł o umorzenie postępowania wskazując, że w dniu 20 maja 2008 r. Rada Miejska w N. podjęła uchwałę Nr [...] uchylającą zaskarżoną uchwałę. Do pisma dołączono uchwałę Nr [...] z dnia 20 maja 2008 r. w sprawie uchylenia uchwały Nr [...] z dnia [...] w sprawie wyrażenia zgody na ustanowienie służebności gruntowej. W § 1 powyższej uchwały postanowiono, że uchyla się uchwałę Nr [...] z dnia [...] w sprawie wyrażenia zgody na ustanowienie służebności gruntowej, natomiast w § 3 zawarto zapis, iż uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Pismem z dnia 16 czerwca 2008 r. Wojewoda [...], powołując się na przepis art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., cofnął skargę, podając, że nowopodjęta uchwała jest zgodna z przepisami prawa, stąd wydanie wyroku stało się zbędne, co czyni koniecznym umorzenie postępowania.
Na rozprawie przez Sądem w dniu 24 czerwca 2008 r. pełnomocnik Gminy - r. pr. Z. C. poparła wniosek o umorzenie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 60 P.p.s.a. skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd, chyba że sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne w sytuacji gdyby zmierzało ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Cofnięcie skargi należy zatem do czynności dyspozycyjnych strony i jest niedopuszczalne jedynie wówczas, gdy może wywołać skutki, o których mowa w powołanym przepisie. Na zasadzie z art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. skuteczne cofnięcie skargi skutkuje umorzeniem postępowania.
W rozpatrywanej sprawie, zdaniem Sądu, nie ma podstaw prawnych do przyjęcia, iż zaistniały przesłanki negatywne odnośnie możliwości skutecznego cofnięcia skargi, określone w art. 60 P.p.s.a. Ponadto czynność procesowa skarżącego w świetle materiału sprawy nie budzi wątpliwości, zatem cofnięcie skargi uznać należało za dopuszczalne i skuteczne.
Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a., orzeczono, jak w sentencji.