Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik -spr. Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędzia WSA Ewa Janowska po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. G., H. G., W. K. oraz Stowarzyszenia A z siedzibą w [...] na uchwałę Rady Miejskiej w Prószkowie z dnia 18 grudnia 2014 r. Nr III/13/2014 w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy na skutek wniosku Gminy Prószków o wykładnię wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 29 grudnia 2015 r. postanawia: odmówić wykładni wyroku.
Przedmiotem skargi wniesionej w niniejszej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez P. G., H. G., W. K. oraz Stowarzyszenie A z siedzibą w [...], była uchwała Rady Miejskiej w Prószkowie z dnia 18 grudnia 2014 r., Nr III/13/2014 w sprawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Prószków.
Po rozpoznaniu sprawy, wyrokiem z dnia 29 grudnia 2015 r., sygn, akt II SA/Op 182/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu stwierdził, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa (pkt 1). Jednocześnie orzekł w wyroku o odrzuceniu skargi Stowarzyszenia A z siedzibą w [...] (pkt 20 i zasądził od Gminy Prószków na rzecz skarżących P. G. i H. G. zwrot kosztów postępowania sądowego (pkt 3).
Wnioskiem z dnia 23 marca 2016 r. Gmina Prószków wystąpiła o dokonanie wykładni powyższego wyroku, w zakresie rozstrzygnięcia w pkt 1 sentencji o wydaniu zaskarżonej uchwały z naruszeniem prawa oraz fragmentu uzasadnienia dotyczącego stwierdzenia, że orzeczenie Sąd oparł o treści art. 147 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 94 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 20015 r. poz. 1515, z późn. zm.). Argumentując strona wskazała, że treść sentencji podjętego przez Sąd rozstrzygnięcia nie koresponduje w pełni z powołaną w uzasadnieniu wyroku podstawą prawną. W sentencji zaskarżonego wyroku Sąd stwierdził bowiem, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa, a wydane w tym zakresie rozstrzygnięcie oparte zostało na art. 147 § 1 P.p.s.a., który nawiązuje do regulacji art. 91 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, mówiącej o wydaniu aktu z naruszeniem prawa. Tymczasem, w uzasadnieniu wyroku Sąd odwołał się do treści art. 147 § 1 P.p.s.a. w zw. z art. 94 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, co rodzi istotną wątpliwość odnośnie skutków prawnych podjętego przez Sąd rozstrzygnięcia. Wyrok sądu stwierdzający, iż dany akt został wydany z naruszeniem prawa swoją podstawę prawną odnajduje bowiem w treści art. 147 § 1 P.p.s.a. oraz art. 91 ust, 4 ustawy o samorządzie gminnym i nie pozbawia mocy obowiązującej zaskarżonego aktu. Z kolei, wyrok wydany na podstawie art. 94 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, w którym sąd orzekł o niezgodności aktu z prawem nie może być łączony z treścią art. 147 § 1 P.p.s.a. i co istotnie sprawia, że taki akt traci moc prawną z dniem orzeczenia o jego niezgodności z prawem. Powołując się na poglądy doktryny i orzecznictwa Gmina podniosła, że powiązanie regulacji art. 147 § 1 P.p.s.a. z treścią art. 94 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, pomimo jednoznacznej treści sentencji wyroku, może rodzić wątpliwości odnośnie tego, jaki zamiar przyświecał Sądowi, gdyż przepis art. 94 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym mówi o niezgodności aktu z prawem, z którym ustawa wiąże zupełnie inne skutki prawne. Gdyby przy tym rzeczywistą wolą Sądu było stwierdzenie niezgodności Studium z prawem, to całkowicie inna powinna być sentencja wydanego wyroku. Podsumowując, strona wnioskująca wskazała, że w celu usunięcia wątpliwości w tym zakresie, koniecznym jest wyjaśnienie powodów powołania się przez Sąd w uzasadnieniu wyroku na art. 94 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, którego treść stoi w sprzeczności z treścią sentencji wydanego wyroku, z której wynika, iż wydany wyrok nie pozbawił mocy obowiązującej zaskarżonego Studium.