Dokonując oceny sytuacji materialnej skarżącego nie można nie dostrzec, że skarżący zarówno we wniosku jak i sprzeciwie nie powołał przekonujących okoliczności świadczących o istnieniu przeciwwskazań do podjęcia pracy przez którekolwiek z pełnoletnich, niepracujących dzieci, pozostających na utrzymaniu skarżącego. Nie wykazał również przeciwwskazań do prowadzenia gospodarstwa rolnego przez żonę, będącą w wieku zdolności do pracy, zwłaszcza że jest ona ubezpieczona z tego tytułu. W przekonaniu Sądu nie da się usprawiedliwić faktu pozostawania na utrzymaniu rodziców dwóch dorosłych, młodych mężczyzn, zwłaszcza że nie są oni zarejestrowani w urzędzie pracy, ani nie zostało uprawdopodobnione, że w inny sposób poszukują pracy, bądź pomagają ojcu w prowadzeniu działalności. Dodać tylko można, że zgodnie z art. 87 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego pełnoletnie dzieci mają obowiązek partycypowania w kosztach wspólnego utrzymania rodziny. Stąd należy uznać, że dzieci skarżącego mogą uzyskiwać dodatkowe dochody, o czym świadczy ich młody wiek ([...]-[...] lat) i brak przeciwwskazań, np. zdrowotnych do pracy. Ponadto, istotną okolicznością jest fakt, że skarżący - pomimo wezwania Sądu - nie udokumentował stanu konta syna T., natomiast z wyciągów kont pozostałych dwojga dzieci wynika, że uzyskują one wpływy ze źródeł, których skarżący nie ujawnił.
Odnosząc się do argumentacji skarżącego końcowo wyjaśnić przyjdzie, że wskazywane orzeczenie tut. Sądu nie mogło być miarodajne na gruncie rozpoznawanej sprawy, albowiem zostało podjęte na tle innych okoliczności faktycznych. Natomiast, jak wskazano na wstępie, okoliczności uzasadniające przyznanie prawa pomocy są każdorazowo zindywidualizowane i oceniane na tle konkretnej sprawy. Poza tym, w związku z wnioskiem skarżącego o powołanie komisji i dokonanie wizji lokalnej należy wskazać, że obowiązujące przepisy nie przewidują takiej formy prowadzenia postępowania dowodowego przez sąd administracyjny przy rozpatrywaniu wniosków o przyznanie prawa pomocy.
Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż skarżący nie uprawdopodobnił, iż spełnia warunki uzasadniające przyznanie prawa pomocy. Skarżącego, który posiada majątek nieruchomy, w tym nieruchomość rolną, oraz osiąga stałe dochody z prowadzonej działalności, nie sposób uznać za osobę na tyle ubogą, że konieczne jest przyznanie mu prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych.
Z tych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.