Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Cisyk po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. B. w przedmiocie funkcjonowania administracji więziennej postanawia: odrzucić skargę.
W dniu 27 kwietnia 2011 r., R. B. przesłał do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę z dnia 26 kwietnia 2011 r., w której powołując się na art. 8 ust.1, art. 30, art. 31 i art. 32 i art. 49 Konstytucji RP, sformułował zarzut dotyczący ograniczania przez administrację więzienną przysługującego mu, jako osobie osadzonej w zakładzie karnym, prawa do rozmów telefonicznych i komunikowania się w ten sposób z obrońcą. W swych twierdzeniach podniósł, że kwestionowane przez niego działania, mające znamiona ograniczania przysługującego mu prawa, naruszają art. 40 i art. 41 Konstytucji RP, jak również prawo do rzetelnego procesu. Ponadto, zarzucając Dyrektorowi Zakładu Karnego nadużywanie prawa, wskazał, że jest to działanie wbrew art. 4 § 1 i 2 oraz art. 67 § 1 K.K.W, a Dyrektor w decyzji administracyjnej nie uwzględnił korzystania odrębnego z wolności konstytucyjnej.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 5 maja 2011 r., R. B. wezwany został do usunięcia braków formalnych skargi w przedmiocie funkcjonowania administracji więziennej, poprzez: oznaczenie organu, którego działalności lub bezczynności skarga dotyczy, wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu (decyzji, postanowienia, innego aktu) lub zaskarżonej czynności oraz nadesłanie odpisu skargi poświadczonego za zgodność z oryginałem; w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Powyższe wezwanie zostało przesłane na adres Zakładu Karnego Nr [...] w S. i pod tym adresem doręczone skarżącemu osobiście, w dniu 10 maja 2011 r., co potwierdza zwrotne pocztowe poświadczenia odbioru przesyłki.
W piśmie z dnia 11 maja 2011 r., odpowiadając na wezwanie Sądu, R. B. wyjaśnił, że nie posiada odpisu skargi i w związku z tym prosi o przesłanie mu wniesionej przez niego skargi, którą to jak podał, odeśle wraz z uzupełnieniem braków formalnych. Wskazał, że nie wie, którego pisma dotyczy wezwania. Ponadto, w oparciu o art. 128 § 2 K.p.k. i art. 49 Konstytucji, powołując się na prawo do ochrony informacji, zakwestionował ujawnianie przez Sąd personelowi zakładu karnego informacji dotyczących skargi wniesionej przez niego na Dyrektora Zakładu Karnego w K. i Prokuraturę Rejonową w B.
W kolejnym piśmie, z dnia 17 maja 2011 r., skarżący zwrócił się do Sądu o udzielenie informacji, czy wpłynęło do niego, jego pismo z dnia 26 kwietnia 2011 r. Jednocześnie też oświadczył, że podtrzymuje swoją skargę z dnia 26 kwietnia 2011 r. Wyraził również swoje stanowisko co do odpowiedzi otrzymanej od Zastępcy Dyrektora Zakładu Karnego w S. podnosząc, że " (...) nie może być zgodna z prawem i etyką słowa gdzie etycznie naganne jest ażeby osoba wykorzystywała swoje stanowisko społeczne dla zmuszania go do działania wbrew jego przekonaniom zbudowanym na prawach i wolności Demokratycznej i wywierała na niego presje czyli na mnie, iż stosuje się przemoc w tym zakresie arbitralnego pozbawienia i ograniczenia, będąc do tego nieuprawnionym, korzystania z prawa telefonu na swój koszt do pełnomocnika (...)". W dalszej części wywodów przedstawił swoje stanowisko odnośnie zarzutu naruszania przysługującego mu prawa do telefonicznego kontaktu z rodziną i adwokatem.