Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska po rozpoznaniu w dniu 23 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej Gminy Opole od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2009 r. sygn. akt II SA/Op 192/09 stwierdzającego nieważność uchwały Rady Miasta Opola z dnia 25 stycznia 2001 r. , nr XXXVI/491/01 w przedmiocie wprowadzenia opłat, ustalenia stawek i sposób pobierania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta Opola z dnia 25 stycznia 2001 r., nr XXXVIU/491/01 w sprawie wprowadzenia opłat, ustalenia stawek i sposobu pobierania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania na terenie miasta Opola.
Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem sporządzonym na piśmie został doręczony pełnomocnikowi organu - Gminie Opole, radcy prawnemu J. R.-O. w dniu 31 sierpnia 2009 r., a w dniu 25 września 2009 r. (data nadania przesyłki w placówce pocztowej), wniosła ona w imieniu skarżącej Gminy do tut. Sądu skargę kasacyjną na ten wyrok.
Jednocześnie do skargi kasacyjnej dołączono dowód uiszczenia przez skarżący organ - opłaty za skargę kasacyjną w kwocie 100 zł na rachunek bankowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę kasacyjną należało odrzucić.
W pierwszej kolejności należy wyjaśnić (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 marca 2006 r., sygn. akt II OSK 523/05, System Informacji Prawnej Lex nr 198193), że aby wniesienie skargi kasacyjnej wywołało skutek w postaci wszczęcia sądowo-administracyjnego postępowania drugoinstancyjnego musi dojść do łącznego spełnienia 5 warunków: 1) skarga musi być wniesiona w przepisanym terminie (art. 177 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.-zwana dalej P.p.s.a.), 2) skargę wniósł uprawniony podmiot (art. 173 § 2 P.p.s.a.), 3) skargę sporządził adwokat, radca prawny, względnie inna uprawniona osoba (art. 175 P.p.s.a.), 4) zostały zachowane wskazane wymagania formalnoprawne i konstrukcyjne (art. 176 w zw. z art. 174 P.p.s.a.), 5) skarga została należycie opłacona (art. 221 P.p.s.a.).
Niespełnienie któregokolwiek z powyższych warunków czyni skargę kasacyjną niedopuszczalną, a w konsekwencji powoduje jej odrzucenie (art. 178 P.p.s.a.).
W postępowaniu sądowoadministracyjnym środkami odwoławczymi są: skarga kasacyjna i zażalenie. Na podstawie art. 230 P.p.s.a., od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji, jakimi są skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, pobiera się wpis stosunkowy lub stały.
Zgodnie z art. 221 P.p.s.a., pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. W myśl § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ), wpis od skargi kasacyjnej oraz od skargi o wznowienie postępowania wynosi połowę wpisu od skargi, nie mniej jednak niż 100 złotych.
Dla określenia zatem charakteru i wysokości wpisu od skargi kasacyjnej, należało odwołać się do przepisów dotyczących wpisu od skargi w niniejszej sprawie. Według art. 231 P.p.s.a., wpis stosunkowy pobiera się w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne, w innych sprawach pobiera się wpis stały. W przedmiotowej sprawie przedmiotu zaskarżenia nie stanowiła należność pieniężna. Wpis od skargi kasacyjnej wynosi zatem stosownie do cyt. § 3 w/w rozporządzenia Rady Ministrów połowę wpisu od skargi, nie mniej jednak niż 100 zł i jest wpisem stałym.