Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta Opola w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. K. na uchwałę Rady Miasta Opola z dnia 29 października 2009 r., nr LVI/597/09 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/3

W dniu 5 lutego 2010 r. (data prezentaty - k. 2 akt sądowych) G. K. złożył osobiście w Biurze Podawczym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Opolu Nr LVI/597/09 z dnia 29 października 2009 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów w rejonie ul. Górnej w Opolu, wnosząc o jej uchylenie oraz wstrzymanie zaskarżonej uchwały do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd z uwagi na to, iż jej wykonanie spowoduje wyrządzenie skarżącemu znacznej szkody, a nadto spowoduje nieodwracalne skutki. G. K. zarzucił, że kwestionowaną uchwałą naruszono istotnie jego interes przez wyrysowanie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego drogi osiedlowej na działce nr [...] (obecnie nr [...]), stanowiącej własność skarżącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, po zarejestrowaniu skargi pod numerem II/Og 29/10, w wyniku wykonania zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 5 lutego 2010 r., w tym samym dniu przesłał skargę za pośrednictwem poczty według właściwości do Gminy Opole celem nadania jej biegu. Powyższa przesyłka doręczona została do rąk uprawnionego pracownika organu w dniu 8 lutego 2009 r., co wynika z prezentaty i adnotacji zamieszczonych na zwrotnym potwierdzeniu odbioru.

W odpowiedzi na skargę Gmina Opole wniosła o jej odrzucenie z uwagi na niespełnienie przez skarżącego wymogu formalnego określonego w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Gmina stwierdziła, że pismo skarżącego z dnia 23 listopada 2009 r. nie ma formy wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Wywiodła również, że nawet gdyby pismo to uznać za wezwanie, to skarga złożona w dniu 5 lutego 2009 r. (powinno być 5 lutego 2010 r. - dopisek Sądu) została wniesiona z uchybieniem 60 - dniowego terminu określonego w art. 56 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Skarżący, jak wynika z akt sprawy, w piśmie z dnia 23 listopada 2009 r. skierowanym do Prezydenta Miasta Opola, które wpłynęło do organu w dniu 24 listopada 2009 r. podniósł, że ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów w rejonie ul. Górnej naruszają jego prawo własności i istotny interes prawny polegający na tym, iż przez jego działkę nr [...] w rejonie w/w ulicy wyrysowano drogę osiedlową, na które to rozwiązanie nie wyraził zgody. Skarżący wskazał również, że jego uwagi zgłoszone wobec planu zostały odrzucone przez Radę Miasta ze względu na zapewnienie sprawnej obsługi komunikacyjnej terenów zabudowy mieszkaniowej i usługowej. Podkreślił, że w piśmie skierowanym do Prezydenta Miasta Opola z dnia 29 lipca 2009 r. zawarł inną propozycję rozwiązania powyższego problemu, dlatego też stanowisko Rady Miasta Opola odnośnie odrzucenia jego uwag nie znajduje uzasadnienia. Wobec powyższego skarżący wniósł o zweryfikowanie stanowiska Rady Miasta Opola w tej sprawie.

W piśmie procesowym z dnia 7 kwietnia 2010 r. skarżący - ustosunkowując się do odpowiedzi na skargę - wskazał, że organ błędnie podał jako podstawę niedotrzymania przez skarżącego 60-dniowego terminu do wniesienia skargi art. 56 ust. 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zamiast art. 53 § 2 tej ustawy, bowiem pierwszy z tych przepisów dotyczy zawieszenia postępowania. Ponadto wywiódł, że w uzasadnieniu skargi wykazał, iż wyczerpał wszystkie dostępne mu środki do "przywrócenia prawa", a zatem był uprawniony do wniesienia skargi do Sądu. Zwrócił również uwagę, że nie zostały mu doręczone dokumenty, na które powołał się organ w odpowiedzi na skargę. Ostatecznie, podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w skardze.

Strona 1/3