Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjny w Opolu Anna Misiak-Janik po rozpoznaniu w dniu 7 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego K. K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 stycznia 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku energetycznego postanawia: przyznać radcy prawnemu K. K. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej w kwocie 295,20 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) zawierającej podatek od towarów i usług, w kwocie 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy).
Postanowieniem z dnia 6 marca 2017 r., sygn. akt II SO/Op 3/17, referendarz sądowy przyznał skarżącej prawo pomocy, ustanawiając jej radcę prawnego, w celu wniesienia w jej imieniu skargi na opisaną w sentencji postanowienia decyzję, którym następnie wyznaczony został radca prawny K. K.
Pełnomocnik ten w dniu 31 marca 2017 r. złożył w imieniu J. M. skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia oraz wniósł o przyznanie wynagrodzenia radcy prawnego według norm przepisanych, oświadczając, że nie zostały one uiszczone w żadnej części. Pełnomocnik działając przez swojego substytuta, aplikanta radcowskiego, stawił się również na rozprawie, na której wydano wyrok oddalający skargę.
Pełnomocnikowi na jego wniosek w dniu 26 lipca 2017 r. doręczono wyrok wraz z uzasadnieniem na piśmie, wyrok ten stał się prawomocny z dniem 26 sierpnia 2017 r.
Mając powyższe na względzie, zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W sprawie zastosowanie ma rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715), dalej powoływanego jako "rozporządzenie".
Według § 2 pkt 1 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę ustaloną zgodnie z jego przepisami. W § 21 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia określono opłaty w postępowaniu przed sądami administracyjnym w pierwszej instancji, który to etap postępowania został właśnie zakończony. Uprawnia to do przyznania związanego z tym wynagrodzenia.
W myśl § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia stawka opłata w postępowaniu przed sądami administracyjnym w pierwszej instancji w sprawach innych niż wymienione dwóch wcześniejszych jednostkach redakcyjnych wynosi 240 zł. Sprawa objęta wnioskiem zalicza się właśnie do tej kategorii. Dotyczy ona bowiem świadczenia z pomocy społecznej, natomiast w § 21 ust. 1 pkt 1 lit a i b mowa jest o sprawach, których przedmiot stanowią odpowiednio należność pieniężna (lit. a), czyli kwestia ustalenia lub określenia wysokości takiej należności, oraz skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego (lit. b).
W świetle § 4 ust. 3 rozporządzenia przyznane wynagrodzenie (opłatę) trzeba podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach, tj. o 23% (55,20 zł).
Wobec powyższego na podstawie art. 250 § 1 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i z uwzględnieniem § 4 ust. 3 oraz § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c orzeczono jak w sentencji