Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Krzysztof Bogusz po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z zażalenia M. J. na postanowienie Wojewody Opolskiego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie pozwolenia na wejście na teren sąsiedniej nieruchomości postanawia: odrzucić zażalenie.
M. J. wniosła w dniu 7 marca 2006 r. (data nadania przesyłki w placówce pocztowej) zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Wojewody Opolskiego, na jego postanowienie z dnia [...], nr [...] wstrzymujące wykonanie decyzji tegoż organu z dnia [...], nr [...] orzekającej o niezbędności wejścia M. J. na teren sąsiedniej nieruchomości tj. na działkę nr a w B. przy ul. [...], należącej do K. D. i D. D., oraz określającej warunki prowadzenia robót budowlanych, do czasu rozpatrzenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, skargi na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...], nr [...].
Zaskarżone postanowienie Wojewody Opolskiego zawierało pouczenie, iż stronom służy prawo wniesienia zażalenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Postanowienie to zostało wydane przez Wojewodę Opolskiego w następstwie wniesienia skargi przez K. D. i D. D. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...], nr [...], uchylającą w całości decyzję Starosty Brzeskiego z dnia [...], nr [...] i orzekającą o niezbędności wejścia M. J. na teren sąsiedniej nieruchomości celem wykonania niezbędnych robót budowlanych.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w dniu 26 kwietnia 2006 r. przesłał zażalenie M. J. wraz z aktami sprawy, jako mylnie do niego skierowane, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
zażalenie podlega odrzuceniu.
W myśl art. 13 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), dalej zwana "ustawą", Wojewódzkie Sądy Administracyjne rozpoznają wszystkie sprawy sądowoadministracyjne z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Właściwość NSA określa przepis art. 15 ustawy. Błędne pouczenie organu o prawie i terminie do złożenia środka odwoławczego od wydanego postanowienia nie rodzi obowiązku jego rozpoznania przez wskazany Sąd, tu Naczelny Sąd Administracyjny.
Co do postanowień wydawanych przez organy administracji publicznej to w myśl art. 3 § 2 pkt. 2 ustawy kontrola działalności publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia administracyjne, na które służy zażalenie, albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
Postanowienie wydane przez organ [...] w trybie art. 61 § 2 pkt 1 ustawy nie należy do żadnej z wymienionych kategorii postanowień.
Zgodnie z art. 61 § 2 pkt 1 ustawy w razie wniesienia skargi na decyzję organ, który wydał decyzję lub postanowienie, może wstrzymać z urzędu lub na wniosek skarżącego, ich wykonanie w całości lub w części, chyba, że zachodzą przesłanki, od których w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności albo, gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Z powyższego wynika, że ustawodawca nie określił pozytywnych przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji, ograniczając się do wskazania, kiedy wstrzymanie jest niedopuszczalne. Poza wymienionymi przypadkami niedopuszczalności wstrzymania decyzji, organy administracji mogą w ramach uznania administracyjnego, z urzędu lub na wniosek, wstrzymać wykonanie aktu lub czynności. Brak przesłanek pozytywnych do udzielenia takiej "ochrony tymczasowej" oznacza, że w zakresie swojego uznania organ może wziąć pod uwagę wszelkie racje i powody wskazane przez skarżącego. O wstrzymaniu całkowitym lub częściowym lub o odmowie wstrzymania organ rozstrzyga postanowieniem, na które nie służy żaden środek zaskarżenia (por. Bogusław Dauter (w):, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka -Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz , Wydawnictwo Zakamycze 2005, s. 165-166, podobnie T. Woś (w): T.Woś, H.Knysiak-Molczyk, M.Romańska "Prawo o postępowaniu (...) Wyd. Lewis Nexis - W-wea 2005 str. 301).
Innymi słowy jest to rozstrzygnięcie organu, które nie podlega odrębnemu zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Strona niezadowolona z takiego rozstrzygnięcia może wystąpić z odpowiednim wnioskiem do sądu administracyjnego po przekazaniu skargi do sądu - art. 61 § 3 zdanie drugie i § 4 ustawy.
W realiach rozpatrywanej sprawy trzeba zatem wskazać, że zażalenie na postanowienie wydane [...] o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody Opolskiego z [...] w przedmiocie niezbędności wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości było niedopuszczalne i jako takie podlegało odrzuceniu z mocy odpowiednio stosowanego art. 178 i 197 § 2 ustawy.
Końcowo już tylko należy stronie skarżącej wskazać, że zgodnie z art., 61 § 6 ustawy wstrzymanie wykonania aktu lub czynności upada w razie wydania przez Sąd orzeczenia kończącego postępowanie pierwszej instancji.