Sprawa ze skargi P. T. na Burmistrza [...] w przedmiocie umowy dzierżawy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: asesor sądowy Grażyna Jeżewska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 6 września 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. T. na Burmistrza [...] w przedmiocie umowy dzierżawy postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

W dniu 7 czerwca 2004 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu wpłynęła skarga J. T., w której skarżący podniósł, iż nie otrzymał odpowiedzi na swoje podanie skierowane do Burmistrza Miasta [...] w sprawie budowy garaży przy ul. [...] w P. Skarżący stwierdził ponadto, iż jego podanie "błądziło" w różnych instytucjach, a podanie w tej samej sprawie złożone przez inną osobę, zostało pozytywnie rozpatrzone przez Burmistrza.

Pismem z dnia 8 czerwca 2004 r. Sąd przekazał Burmistrzowi [...] wyżej wskazane pismo skarżącego i zobowiązał organ do udzielenia odpowiedzi na skargę i nadesłania akt administracyjnych sprawy w terminie 30 dni od dnia doręczenia.

W odpowiedzi na skargę, która wraz ze skargą i aktami administracyjnymi sprawy została przekazana Sądowi przez Burmistrza [...] w dniu 9 lipca 2004 r., organ wniósł o odrzucenie skargi argumentując, iż dotyczy ona sprawy nie należącej do właściwości sądu administracyjnego. Organ podniósł, iż skarga na bezczynność organów administracji publicznej w myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270), dotyczy bezczynności w zakresie wydania decyzji administracyjnej, postanowienia, bądź też innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej. Natomiast w niniejszej sprawie skarżący domaga się od Burmistrza zawarcia umowy cywilnoprawnej, a roszczenie to należy do sfery stosunków z zakresu prawa cywilnego. Ponadto Burmistrz pismem z dnia 18 czerwca 2004 r. poinformował skarżącego, iż nie odda mu w dzierżawę żądanego terenu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

skargę należało odrzucić.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270) - zwaną dalej ustawą, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności organów administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.

Sąd orzeka także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosuje środki określone w tych przepisach.

W pojęciu sprawy sądowoadministracyjnej mieści się kontrola działalności administracji publicznej, w zakresie wyznaczonym przez art. 3 ustawy, a także inne kwestie rozpoznawane w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisów ustawy, jak wymienione w art. 4 ustawy spory o właściwość lub kompetencję, a także przekazane z mocy ustaw odrębnych. Oznacza to, że sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania spraw, które nie zostały wymienione w przywołanym przepisie. W szczególności nie jest władny do rozpoznawania skarg w potocznym znaczeniu tego słowa na sposób funkcjonowania organów administracji publicznej. Skargi te rozpoznawane są na podstawie przepisów działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego i w stosunku do nich przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie mają zastosowania (zob. - wyrok NSA z dnia 1 grudnia 1998 r., nr III SA 1636/97 - LEX nr 37138).

Zasada ta znajduje zastosowanie również w rozpoznawanej sprawie. Skarżący w istocie kwestionuje brak działania Burmistrza [...] w związku z nie udzieleniem przez niego odpowiedzi na wniosek skarżącego o rozliczenie kosztów budowy garaży, nie wskazując jednocześnie decyzji, postanowienia lub innego aktu lub czynności, które organ ten wydał lub dokonał lub winien był wydać lub dokonać, a które zgodnie z obowiązującymi przepisami mogłyby być przedmiotem skargi przed sądem administracyjnym. Nie jest nim w szczególności podnoszony przez skarżącego brak działania Burmistrza [...]. Przedstawiony spór ma charakter cywilnoprawny, albowiem dotyczy kwestii zawarcia umowy dzierżawy gruntu, na którym miał powstać garaż. Sprawa z zakresu prawa cywilnego jest natomiast sprawą normowaną przez przepisy kodeksu postępowania cywilnego (art. 1 kpc). Zgodnie zaś z art. 2 kpc, do rozpoznawania spraw cywilnych powołane są sądy powszechne, o ile sprawy te nie należą do właściwości sądów szczególnych, oraz Sądu Najwyższego.

Skoro Wojewódzki Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania skargi wniesionej w niniejszej sprawie, skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną, co orzeczono na zasadzie art. 58 § 1 pkt 1 powołanej wyżej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1