Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2011r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. B. na czynności Dyrektora Zakładu Karnego Nr 2 w Strzelcach Opolskich w przedmiocie dostępu skazanego do aparatu telefonicznego postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Pismem z 11 kwietnia 2011r. R. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, skargę na czynności podejmowane przez Dyrektora Zakładu Karnego nr 2 w Strzelcach Opolskich, a dotyczące porządku wewnętrznego Zakładu. Zarzucił temu organowi naruszanie swobody komunikowania się przez telefon przez osadzonych, co stoi w sprzeczności z przepisami prawa, w tym ograniczeniu kontaktowania się z pełnomocnikiem i obrońcą, stosownie m.in. do "art. 8 § 3 K.K.W. i art. 102 pkt 7 K.K.W.". Jednocześnie w skardze R. B. zawarł żądanie ustanowienia mu adwokata z urzędu, z uwagi na jego ciężką sytuację finansową, spowodowaną brakiem zatrudnienia i nie uzyskiwania z tego tytułu dochodu oraz nie posiadaniem żadnego majątku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Wniosek o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie.
W myśl art. 243 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a.", prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo pomocy nie przysługuje jednak stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi (art. 247 P.p.s.a.).
Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie i doktrynie poglądem - skarga jest oczywiście bezzasadna wtedy, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (patrz: "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz." Jan Paweł Tarno, Wydawnictwo Prawnicze "LexisNexis", Warszawa 2004 r., str. 320-321; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 sierpnia 2009 r., sygn. akt I OZ 788/09, dostępne w programie komputerowym LEX, pod numerem 552419). Potrzeba zastosowania art. 247 P.p.s.a. będzie zachodziła zatem przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 P.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 października 2010r., sygn. akt II OZ 930/10, zamieszczone w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych -http://orzeczenia.nsa.gov.pl ).
Takie okoliczności zachodzą w niniejszej sprawie. Skarżący R. B. w istocie wyraził dezaprobatę dla sposobu działania Dyrektora Zakładu Karnego Nr 2 w Strzelcach Opolskich, dotyczącego dostępu skazanych do aparatu telefonicznego. Przedmiot tej skargi nie podlega jednakże kognicji wojewódzkiego sądu administracyjnego. Zgodnie bowiem z art. 3 § 1 i § 2 P.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności organów administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;