Zdaniem Sądu tak jest w niniejszej sprawie. Zaskarżone zarządzenie zostało podjęta z upoważnienia wynikającego z uchwały Rady Miasta [...] uchwalonej na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym. Reguluje ono miesięczne stawki bazowe, na podstawie których określane są w umowach cywilnoprawnych stawki czynszowe za najem lokali użytkowych poszczególnym najemcom. Na tym etapie decydowania nie chodzi więc jeszcze o zawarcie konkretnych umów z najemcami, lecz o ustalenie kierunków działania w przypadku dokonywania tychże czynności cywilnych. Regulacja zatem uchwały w tym zakresie ma cechy administrowania mieniem komunalnym, które ma służyć gminie w celu zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty mieszkańców.
Uznając zatem dopuszczalność skargi jako skargi wniesionej na akt organu gminy w zakresie administracji publicznej, Sąd uznał, iż w sprawie nie została spełniona przesłanka formalna dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego, jaką jest bezskuteczne wezwanie organu gminy do usunięcia naruszenia prawa. Wezwanie takie - poza wykazaniem naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia wnioskodawcy oraz żądania usunięcia tego naruszenia - powinno wskazywać kwestionowane zarządzenie, a co najmniej nawiązywać do jego treści. Ponadto musi być ono sporządzone i skierowane do właściwego organu gminy już po podjęciu uchwały (por. postanowienie NSA z dnia 25 maja 1992 r., sygn. akt. SA/Wr 545/92, Wspólnota 1992/34/21). Określenie "bezskuteczne wezwanie" oznaczać może zarówno brak jakiejkolwiek reakcji ze strony organu gminy, jak i wyrażoną wyraźnie odmowę usunięcia naruszenia, która musi być jednak wyrażona w formie uchwały (por. postanowienie NSA z dnia 30 listopada 2000 r., sygn. akt I SA 794/00, system LEX nr 57172).
Ponieważ wnosząc skargę, A. W. nie załączył wezwania do usunięcia naruszenia prawa, które winien wystosować do organu przed wniesieniem skargi, pismem z dnia 4 lipca 2005 r. sąd wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi, poprzez wykazanie, że wezwał zaskarżony organ do usunięcia naruszenia prawa. W odpowiedzi, skarżący przesłał do Sądu pisma, które wystosował do organów gminy. W ocenie Sądu, uznać jednak należy, iż żadne z przedłożonych przez skarżącego pism nie stanowi wezwania w rozumieniu przepisu art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Skarżący w żadnym z pism nie występował bowiem o usunięcie naruszenia prawa spowodowanego zarządzeniem Prezydenta [...] z dnia [...]. W żadnym z nich nie wskazał również, aby jakikolwiek jego interes prawny bądź uprawnienie zostały zaskarżonym zarządzeniem naruszone. Wszystkie przedłożone pisma dotyczyły jedynie problematyki związanej z najmem lokalu użytkowego i wynikającej z tego wysokości czynszu za najem (skarżący kwestionował m.in. wysokość czynszu oraz wnosił o umorzenie odsetek). Skarżący wnosił w nich, o wyjaśnienie sprawy dotyczącej wynajmowanego przez niego lokalu oraz o udzielenie odpowiedzi według jakich kryteriów dokonano podziału miasta na poszczególne strefy. Zarzucał organom gminy opieszałość i działanie na jego niekorzyść oraz przedstawił propozycję dokonania innego podziału miasta na strefy.
W tym stanie rzeczy, nie można uznać iż skarżący wyczerpał tryb określony w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
Skoro skarżący nie wezwał Prezydenta [...] do usunięcia naruszenia prawa, jego skarga wniesiona w niniejszym postępowaniu jest niedopuszczalna.
Wobec tego na podstawie art. 58 §1 pkt 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić i orzec jak w sentencji postanowienia.