Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Janowska po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. G. i A. J. L. na działalność Gminy [...] w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości postanawia: odrzucić skargę.
Decyzją z dnia 22 maja 1995 r., nr [...] Naczelnik Urzędu Rejonowego w N. umorzył postępowanie wszczęte postanowieniem z dnia 9 marca 1995 r., w sprawie ustalenia granic nieruchomości położonej we wsi S., stanowiącej własność Gminy [...], w części ustalenia granicy z działką nr A, tj. w punktach nr 1 i nr 2, należącej do M. S. oraz skierował sprawę do rozstrzygnięcia Sądowi Rejonowemu w P.
Postanowieniem z dnia [...] Sąd Rejonowy w P. Wydział I Cywilny (sygn. akt I [...]), ustalił, że granica pomiędzy działkami nr B, będąca własnością Gminy [...] i działką nr A, będąca własnością M. S. przebiega wzdłuż punktów 1, 2 zgodnie ze szkicem sporządzonym przez geodetę R. Z.
W wyniku zawartej w dniu 15 lutego 1996 r. umowy sprzedaży, Gmina [...] sprzedała K. L. i A. J. L. działkę nr B, położoną w S.
Następnie, w dniu [...] Sąd Rejonowy w P. Wydział I Cywilny (sygn. akt I [...]) odrzucił wniosek K. G. i A. L. o wznowienie granic działki nr B. Na postanowienie to w/w wniosły zażalenie, a w dniu [...] (sygn. akt [...]) Sąd Okręgowy Wydział II Cywilny Odwoławczy, oddalił wniesione zażalenie.
Pismem z dnia 10 kwietnia 2006 r. K. G. i A. J. L. wniosły skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, w której zwróciły się o wznowienie postępowania w sprawie granic działki nr B położonej w S. Skarżące podniosły, iż wobec orzeczenia sądu powszechnego o niedopuszczalności drogi sądowej w przedmiotowej sprawie, zwróciły się z wnioskiem o wznowienie postępowania o rozgraniczenie nieruchomości do Burmistrza Gminy [...], który stwierdził swą niewłaściwość. W tych okolicznościach sprawy, w ocenie K. G. i A. J. L., ich skarga do sądu administracyjnego jest zasadna. Skarżące dodały, że w wyniku nieprawidłowo przeprowadzonego postępowania rozgraniczającego działek nr A i B, zagarnięto z należącej do nich działki 174 m², które przeszły na rzecz sąsiada.
W odpowiedzi na skargę z dnia 15 maja 2006 r. Burmistrz [...] ustosunkował się do zarzutów skargi i podniósł, iż Gmina [...] nie występowała w niniejszej sprawie jako organ I instancji, a jedynie jako strona postępowania rozgraniczeniowego, będąca właścicielem działki nr B.
Pismami z dnia 25 maja 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny wezwał skarżące do usunięcia braków formalnych skargi poprzez: podpisanie skargi; oznaczenie organu, którego działalności lub bezczynności skarga dotyczy; wskazanie numeru i daty zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności będącej przedmiotem skargi, ewentualnie przez nadesłanie odpisu, a to w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Odpowiadając na wezwanie Sądu, w piśmie z dnia 2 czerwca 2006 r. skarżące obszernie przedstawiły nieprawidłowości, jakich mieli w ocenie skarżących, dopuścić się działający w imieniu Gminy [...], w sprawie postępowania rozgraniczeniowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie należy wskazać, że Sąd z urzędu bada w pierwszej kolejności dopuszczalność skargi, ustalając czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), wniesienie po terminie (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5) oraz niedopuszczalność z innych przyczyn (pkt 6), która występuje m.in. w razie niewyczerpania środków zaskarżenia.