6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Zgodnie z przywołanym przepisem sądy te orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i wówczas stosują środki określone w tych przepisach.
Ponadto stosownie do treści art. 4 P.p.s.a do zadań sądów administracyjnych należy również rozstrzyganie sporów o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, jak również sporów kompetencyjnych między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.
Podkreślić należy, iż powyższe wyliczenie ma charakter zupełny, a co za tym idzie sąd administracyjny nie jest właściwy do zajmowania się sprawami, które nie zostały wyraźnie wskazane w przywołanych wyżej przepisach. W szczególności zaś Sąd administracyjny nie jest właściwy do orzekania w sprawach o roszczeniach majątkowych.
Mając powyższe na względzie w przedmiotowej sprawie droga sądowa przed tut. Sądem była niedopuszczalna, wobec czego na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a. skargę G. G. należało odrzucić. Zaznaczyć także należy, iż w sprawie nie miała miejsca sytuacja opisana w przepisie art. 58 § 4 P.p.s.a., zgodnie z którym Sąd nie może odrzucić skargi z tego powodu, że sprawa nie należy do jego właściwości, jeżeli w tej sprawie sąd powszechny uznał się za niewłaściwy.
Na marginesie sprawy można dodać, iż żadne przepisy nie przyznają uprawnionym do otrzymywania świadczeń rodzinnych możliwości domagania się zasądzenia odsetek, w sytuacji gdy organ właściwy do ich wypłaty nie dokona jej we właściwym terminie. Nawet przepis art. 31 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.), który dopuszcza możliwość wypłaty świadczeń za 3 lata wstecz w sytuacji gdy odmowa przyznania świadczeń rodzinnych lub ustalenie ich wysokości były następstwem błędu podmiotu realizującego zadania w zakresie świadczeń rodzinnych, dopuszcza taka możliwość tylko odnośnie samych świadczeń rodzinnych, nie dając uprawnionym możliwości domagania się zapłaty odsetek za opóźnienie w ich wypłacie.