Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski - spr. po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. D. na postanowienie Burmistrza Strzelec Opolskich z dnia 4 lutego 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego postanawia odrzucić skargę.
Burmistrz Strzelec Opolskich postanowieniem z dnia 4 lutego 2020 r. [...], na skutek wniosku A. D. odmówił wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego dla J. D. i D. D. Z pouczenia zawartego w postanowieniu wynika, że stronie niezadowolonej z rozstrzygnięcia przysługiwało prawo wniesienia zażalenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia.
Pismem procesowym z dnia 26 lutego 2020 r., A. D. (zwany dalej także: "skarżącym") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę, między innymi, na powyższe postanowienie. Skarga ta była początkowo zarejestrowana pod sygn. akt II SA/Op 102/20.
Następnie, na skutek zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 27 sierpnia 2020 r., sygn. akt II SA/Op 102/20, ze skargi tej została wyłączona do odrębnego postępowania, skarga na postanowienie Burmistrza Strzelec Opolskich z dnia 4 lutego 2020 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Wyłączona skarga zarejestrowana została pod sygn. akt głównych II SA/Op 244/20.
W odpowiedzi na skargę, działający z upoważnienia Burmistrza Strzelec Opolskich, Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w Strzelcach Opolskich, wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada jej dopuszczalność ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.". Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), niezachowanie terminu (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5), brak interesu prawnego wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa art. 3 § 2 pkt 5 i 6 P.p.s.a. (pkt 5a) oraz niedopuszczalność skargi z innych przyczyn (pkt 6).
Oceniając dopuszczalność wniesionej skargi wskazać należy, że jest ona niedopuszczalna z innych przyczyn (art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.), gdyż skarżący nie wyczerpał środków zaskarżenia na drodze administracyjnej.
Zgodnie z art. 52 § 1 P.p.s.a. warunkiem dopuszczalności skargi jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).
Wyczerpanie środków zaskarżenia, o których mowa w przywołanym wyżej art. 52 § 2 P.p.s.a. przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego, stanowi podstawową przesłankę dopuszczalności skargi, czyli warunek prawidłowego zaskarżenia określonego aktu. Obowiązek ten wynika z założenia, że Sąd nie wyręcza organów administracji wyższego stopnia i nie narusza podstawowej zasady dwuinstancyjności postępowania. Zasada dwuinstancyjności daje natomiast stronie prawo domagania się dwukrotnego merytorycznego rozpatrzenia jej sprawy przez dwa różne organy administrujące. Rangę tej zasady potwierdza art. 78 Konstytucji RP, w myśl którego każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji.