Należy wyjaśnić, że ustalenie, że dane rozstrzygnięcie (np. przyznanie, zaliczenie bądź odmowa świadczenia) następuje w formie decyzji administracyjnej, wymaga uprzedniego wykazania na podstawie przepisów prawa powszechnie obowiązującego, że mamy do czynienia ze sprawą administracyjną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Istota decyzji administracyjnej została określona w art. 104 k.p.a., według którego organ administracji publicznej, co do zasady, załatwia sprawę przez wydanie decyzji. Decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji. Do przyjęcia, że dana sprawa ma charakter sprawy z zakresu administracji publicznej załatwianej w formie decyzji administracyjnej, konieczne jest występowanie takich niezbędnych elementów, jak: podstawa prawna (materialna i formalna) wydania ewentualnej decyzji, organ administracji publicznej właściwy do wydania tego aktu oraz podmiot, którego sfera praw i obowiązków będzie kształtowana omawianym aktem indywidualnym.
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie nie jest żaden akt mieszczący się w wyżej wskazanym katalogu spraw należących do kognicji sądu administracyjnego, a w szczególności nie jest nim decyzja. W ocenie Sądu, skarżąca nie wskazała decyzji, postanowienia lub innego aktu lub czynności, które organy administracji publicznej wydały lub dokonały, a które zgodnie z obowiązującymi przepisami mogłyby być przedmiotem skargi przed sądem administracyjnym. Powyższy pogląd Sąd oparł na ocenie zaskarżonego przez A. K. wniosku na tle przepisów regulujących właściwość sądów administracyjnych. W pierwszej kolejności zatem Sąd zważył, że w myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 ze zm.), dodatek mieszkaniowy jest przyznawany, na wniosek osoby uprawnionej do dodatku mieszkaniowego przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, w drodze decyzji administracyjnej. Wzór wniosku, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 wyżej cytowanej ustawy, określiła Rada Ministrów w drodze rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz.U. Nr 156, poz. 1817), w załączniku nr 1 tego rozporządzenia.
Przytoczona regulacja wskazuje zatem jednoznacznie, że wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego jest urzędowo określonym pismem, które wszczyna postępowanie administracyjne w zakresie przyznania, bądź nieprzyznania dodatku mieszkaniowego. Sam wniosek nie przesądza kwestii przyznania takiego dodatku, lecz stanowi podstawę do wydania rozstrzygnięcia przez właściwy organ w drodze decyzji. W związku z tym wniosek ten stanowi wyłącznie przedmiot postępowania wyjaśniającego przy ustalaniu tego dodatku, przez co nie stanowi przedmiotu odrębnej sprawy administracyjnej. Treść wniosku wraz z zawartymi tam danymi, w tym podana wysokość dochodu, której poprawki podważa skarżąca, stanowi jedynie przedmiot postępowania dowodowego prowadzonego dla potrzeb przyznania prawa do dodatku mieszkaniowego, rozstrzyganego w drodze decyzji. Weryfikacja danych przyjętych przez organ do obliczenia kryterium dochodowego, na podstawie których orzeka się o przyznaniu dodatku lub o jego odmowie, może zatem nastąpić przez stronę zainteresowaną w drodze odwołania od decyzji.
W sytuacji natomiast, gdy skarga dotyczy sprawy, której załatwienie nie nastąpiło w drodze decyzji administracyjnej oraz innego aktu lub czynności określonej w art. 3 § 2 pkt 1- 4 P.p.s.a., właściwe jest orzeczenie przez sąd administracyjny o odrzuceniu skargi jako niedopuszczalnej. Z powyższych względów Sąd w niniejszej sprawie nie mógł więc ustosunkować się do zarzutów skarżącej i rozstrzygać, czy dane zawarte w poprawionym wniosku są prawidłowe.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 P.p.s.a., orzekł jak we wstępie postanowienia.