Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz po rozpoznaniu w dniu 23 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. M., F. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia obowiązku uzyskania pozwolenia wodnoprawnego postanawia 1) odrzucić skargę, 2) zwrócić skarżącym B. M. i F. M. uiszczony wpis w kwocie 400 (czterysta) złotych.
UZASADNIENIE.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...], Wojewoda [...], na podstawie art. 149 § 3 K.p.a., po rozpatrzeniu wniosków B. M. i F. M. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją Starosty [...], z dnia [...] r., nr [...], nakładającą na R. J. i J. J. obowiązek dostosowania, wykonanego na działce nr A, na terenie miejscowości S., gmina P., urządzenia wodnego - stawu o powierzchni 2000 m2, do przepisów ustawy - Prawo wodne, poprzez uzyskanie pozwolenia wodnoprawnego do dnia 30 czerwca 2006 r., odmówił wznowienia postępowania.
Wojewoda pouczył strony, że od decyzji przysługuje odwołanie do Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej za pośrednictwem Wojewody [...] w terminie 14 dni od daty doręczenia.
B. M. i F. M. wnieśli odwołanie do Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, za pośrednictwem Wojewody [...]. Niezależnie od tego wnieśli, za pośrednictwem Wojewody [...], skargę na w/w decyzję Wojewody z dnia [...] r., do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. Wskazali, że zaskarżona decyzja opatrzona jest błędną datą: zamiast "[...] r." wpisano datę "[...] r." Nadto zarzucili, że Wojewoda narusza prawo i próbuje ukryć bezprawie sprawców samowoli. Wywodzili, że odmowa wznowienia postępowania nie ma podstaw prawnych. Stwierdzili, że A. M. działająca z upoważnienia Wojewody, nie informuje o skardze do WSA w Opolu, a bezpodstawnie odsyła do Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o odrzucenie skargi. Nawiązał do pouczenia zawartego w decyzji i stwierdził, że od decyzji I instancji przysługuje odwołanie do Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Poinformował, że B. M. i F. M. skorzystali z prawa wniesienia odwołania i za pośrednictwem Wojewody [...] wnieśli je do Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Sprawa wznowienia postępowania administracyjnego jest sprawą administracyjną podlegającą rozpatrzeniu zgodnie z regułami wyznaczonymi przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Od decyzji kończących postępowanie w sprawie wznowienia postępowania, na podstawie zasady dwuinstancyjności, służy prawo odwołania (patrz: Barbara Adamiak [w:] B. Adamiak, J. Borkowski "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz", Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2006, s. 688). W myśl art. 127 § 2 K.p.a., właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia. Zgodnie z art. 4 ust.3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz.2019 ze zm.), Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej pełni funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do wojewodów i dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej, w sprawach określonych ustawą. Skarżący mogą zatem wnieść skargę do sądu administracyjnego po wyczerpaniu przysługującego im środka zaskarżenia, czyli odwołania do organu wyższego stopnia w stosunku do Wojewody, który to Wojewoda wydał w postępowaniu wznowieniowym decyzję jako organ I instancji. Skarga wniesiona bez wyczerpania środków zaskarżenia podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.
W oparciu o art. 232 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a., należało zwrócić skarżącym uiszczony wpis od skargi. Odrzucenie skargi nastąpiło przed merytorycznym zbadaniem zasadności skargi, a w tej sytuacji, mimo nieprecyzyjnego zapisu art. 232 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a., nie ma podstaw do obciążania skarżących wpisem (por. postanowienie NSA z dnia 8 września 2006 r., sygn. akt II FZ 488/06, niepublikowane, treść [w:] OSP 2007/4/45). Odmienna interpretacja byłaby sprzeczna z wykładnią systemową. Pamiętać należy bowiem o treści przepisu art. 222 P.p.s.a., według którego nie żąda się opłat od pisma, jeżeli już z niego wynika, że podlega ono odrzuceniu. Już z treści skargi wynikało, że podlega ona odrzuceniu. Wezwanie skarżących do uiszczenia wpisu było skutkiem nieuwzględnienia zapisu art. 222 P.p.s.a. Tak odczytana norma art. 232 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. skutkuje zwrotem wpisu na rzecz skarżących.
Wobec powyższego należało, na mocy art. 58 § 1 pkt 6 i art. 232 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a., orzec jak w sentencji.