Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu Anna Misiak po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi Z. B. w przedmiocie wymierzenia grzywny Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w Opolu za niewykonanie wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność w sprawie wydania książki inwalidy wojennego wniosku pełnomocnika skarżącego ustanowionego z urzędu o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej postanawia: przyznać adwokatowi I. S. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej w kwocie 295,20 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) zawierającej podatek od towarów i usług, w kwocie 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy).
Skarżącemu na jego wniosek o prawo pomocy złożony w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Opolu, został przyznany postanowieniem referendarza z dnia 16 lutego 2011 r., adwokat z urzędu. Okręgowa Rada Adwokacka w Opolu w piśmie z dnia 23 lutego 2011 r. poinformowała, że adwokatem z urzędu został wyznaczony I. S.
Na rozprawie w dniu 24 marca 2011 r., na której ogłoszono wyrok, substytut adwokata z urzędu adwokat A. P., działający na podstawie złożonego do akt pełnomocnictwa substytucyjnego, wniósł do protokołu o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej i oświadczył, że nie zostały one opłacone. (k. 68 akt).
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ) - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a." zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 P.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Z powyższego wynika, że przywołany przepis art. 250 P.p.s.a. regulując kwestie związane z wynagradzaniem zawodowych pełnomocników ustanowionych w ramach przyznanego prawa pomocy, odsyła jednocześnie do odrębnych przepisów, wśród których znajdują się m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) - zwanego dalej: "rozporządzeniem".
Zgodnie z rozporządzeniem przyznanie adwokatowi wynagrodzenia oraz zwrot niezbędnych, udokumentowanych wydatków za zastępstwo prawne wykonywane w ramach prawa pomocy następuje na jego wniosek, który powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części (§ 20 rozporządzenia).
Oświadczenie takiej treści zostało złożone przez pełnomocnika na rozprawie w dniu 24 marca 2011 r., a zatem została spełniona przesłanka warunkująca dalsze rozpoznanie złożonego wniosku, a adwokat z urzędu I. S. nie złożył żadnych odmiennych oświadczeń w tym przedmiocie.
Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, ponoszone przez Skarb Państwa, obejmują zgodnie z § 19 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem, opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 - 5 rozporządzenia i niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata. Zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia - stawka minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji wynosi 240 zł. Przy przyznawaniu przez Sąd, zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa procesowego, bierze się pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy.
Zgodnie z § 2 ust. 3 Rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w brzemieniu nadanym przez § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 października 2005 r. zmieniającym to rozporządzenie, sąd podwyższa opłatę za udzielenie pomocy prawnej z urzędu o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach, obecnie wynosi ona 23 %.
Referendarz sądowy przyznając adwokatowi, koszty udzielonej przez niego pomocy prawnej z urzędu kierował się wyżej wskazanymi przepisami prawa i uznał, iż za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi należy mu przyznać wynagrodzenie według norm przepisanych. Wynagrodzenie to przyznał w stawce minimalnej, albowiem uzasadniał to rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz niezbędny nakład pracy adwokata. Referendarz nie przyznał adwokatowi zwrotu niezbędnych wydatków, albowiem nie wykazał on ich poniesienia. Zasądzając wynagrodzenie uwzględniono § 2 ust. 3 rozporządzenia i podwyższono wynagrodzenie o stawkę podatku od towarów i usług, czyli o kwotę 55,20 zł.
W związku z powyższym na postawie art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji.