Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. D. i R. D. na postanowienie Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...], nr [...], znak sprawy: [...] w przedmiocie wykonania określonych robót budowlanych na skutek wniosku skarżących o przyznanie prawa pomocy postanawia: 1. zwolnić skarżących od uiszczenia opłaty kancelaryjnej za odpis wyroku z dnia 17 listopada 2009r. wraz z uzasadnieniem i wpisu od skargi kasacyjnej, 2. w pozostałym zakresie wniosek oddalić.
Wyrokiem z dnia 17 listopada 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, oddalił skargę E. D. i R. D. na postanowienie Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu, z dnia [...], nr [...], utrzymujące w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia.
Odpis zapadłego w sprawie orzeczenia wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżących - radcy prawnemu A. Ś., w dniu 22 grudnia 2009r. wraz z wezwaniem do uiszczenia opłaty kancelaryjnej, w wysokości 100 zł za w/w odpis.
W dniu 25 stycznia 2010r. wpłynęła do tut. Sądu skarga kasacyjna na zapadły w sprawie wyrok, a także wniosek skarżących o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmujący zwolnienie od kosztów sądowych. Uzasadniając swoje żądanie skarżący podali, że uzyskują niskie dochody, a także ponoszą wydatki z tytułu leczenia. W oświadczeniu o stanie rodzinnym stwierdzili, że tworzą wspólnie gospodarstwo domowe, którego źródłami dochodu miesięcznego jest emerytura skarżącego w wysokości 1.325 zł oraz opłata za najem lokalu w wysokości 500 zł (łączny dochód wnioskodawców: 1.825 zł brutto). W części formularz wniosku dotyczącej majątku, podali z kolei, że posiadają dom o powierzchni 180 m-; działkę pod budynkiem oraz działkę ogrodową o powierzchni 0,68 ha. Ponadto skarżący oświadczyli, że E. D. nie posiada żadnych przychodów i świadczeń z ubezpieczenia społecznego, pozostając na utrzymaniu męża. Skarżąca od dłuższego czasu leczy się także w związku z dolegliwościami kardiologicznymi.
Pismem z dnia 26 stycznia 2010r. referendarz sądowy wezwał skarżących do uzupełnienia wniosku przez udzielenie dodatkowych wyjaśnień i przedłożenie stosownych dokumentów. W odpowiedzi na wezwanie, zawartej w piśmie z dnia 10 lutego 2010r. skarżący podali, że nie posiadają rachunków bankowych, ani zebranych oszczędności; nie korzystają z pomocy społecznej, ani osób trzecich; na leczenie wnioskodawczyni ponoszą wydatki w wysokości ok. 200 zł miesięcznie; z tytułu najmu lokalu uzyskują kwotę 500 zł, z której zobowiązani są odprowadzać podatek dochodowy w wysokości 90 zł; wydatki mieszkaniowe to kwota rzędu 700 zł miesięcznie. Do akt sprawy skarżący załączyli także zaświadczenia lekarskie, faktury i rachunki za media, kserokopię umowy najmu lokalu.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zważono co następuje:
W przywołanej wyżej ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a.", przewidziano instytucję prawa pomocy. Jest to szczególna instytucja postępowania przed sądami administracyjnymi, która ma na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego.
Podkreślić należy, że Sąd w ramach stosowania instytucji prawa pomocy, zobowiązany jest dokonywać oceny sytuacji materialnej wnioskującego o jej przyznanie, na podstawie zebranego materiału dowodowego, a w szczególności na podstawie złożonych przez niego oświadczeń, zarówno w urzędowym formularzu wniosku, jak również w toku postępowania wyjaśniającego, prowadzonego w trybie art. 255 P.p.s.a. W niniejszej sprawie referendarz przeprowadził postępowanie wyjaśniające, w wyniku którego skarżący złożyli w zasadzie wszystkie żądane dokumenty, oprócz wyciągów z rachunków bankowych i dowodów potwierdzających miesięczne wydatki związane z kupnem lekarstw. Jednocześnie skarżący wyjaśnili nie wywiązanie się z tego obowiązku okolicznością, iż nie posiadają rachunków bankowych oraz oszczędności, a także nie zbierają dowodów kupna lekarstw. Uwzględniając zatem fakt, że wnioskodawcy zostali pouczeni o skutkach prawnych wynikających z art. 233 § 1 Kodeksu karnego za podanie nieprawdziwych danych lub zatajenie prawdy, a także uwzględniając wartość dowodową przedłożonych przez nich dokumentów, które stosownie do § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępniania urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz.U. Nr 227, poz. 2245), są dokumentami źródłowymi, mogącymi potwierdzać przedstawione przez wnioskodawców dane o ich majątku, dochodach i stanie rodzinnym, referendarz uznał złożone dane za wiarygodne.