Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. S. na czynność Opolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie kosztów przechowania broni w depozycie Policji postanawia: oddalić wniosek o zasądzenie stronie skarżącej kosztów stwierdzenia prawomocności wyroku z dnia 30 listopada 2009 r. wraz z kosztami zastępstwa procesowego.
Wyrokiem z dnia 30 listopada 2009 r., sygn. akt II SA/Op 278/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił czynność Opolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu z dnia [...], nr [...] określając, że nie podlega ona wykonaniu i zasądził od organu na rzecz skarżącej E. S. kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu stwierdził na posiedzeniu niejawnym, że wydany w sprawie wyrok z dnia 30 listopada 2009 r., jest prawomocny od dnia 21 stycznia 2010 r.
Pismem z dnia 19 lutego 2010 r., pełnomocnik strony skarżącej - radca prawny A. W. - wniósł o stwierdzenie prawomocności wyroku z dnia 30 listopada 2009 r., sygn. akt II SA/Op 278/09 oraz o zasądzenie na rzecz skarżącej od Opolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu kosztów postępowania wg norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 60 zł. Jednocześnie w dniu 19 lutego 2010 r. uiszczona została również opłata w kwocie 10 zł, tytułem stwierdzenia prawomocności wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 169 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270), zwanej P.p.s.a., prawomocność orzeczenia stwierdza na wniosek strony oraz w przypadku, o którym mowa w art. 286 § 1, Wojewódzki Sąd Administracyjny na posiedzeniu niejawnym, a dopóki akta sprawy znajdują się w Naczelnym Sądzie Administracyjnym - ten Sąd.
W niniejszej sprawie prawomocność wyroku z dnia 30 listopada 2009 r., stwierdzona została postanowieniem z dnia 25 stycznia 2010 r. Wniosek strony skarżącej w tym przedmiocie wniesiony został natomiast pismem z dnia 19 lutego 2010 r. W chwili złożenia przedmiotowego wniosku, wyrok wydany w niniejszej sprawie był już zatem prawomocny. Stwierdzenie prawomocności nastąpiło z urzędu.
W art. 199 P.p.s.a, wyrażona została jednak reguła, według której jeśli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, koszty postępowania obciążają stronę w zakresie, w jakim są one związane z jej udziałem w sprawie. Zgodnie z art. 200 P.p.s.a. zwrot kosztów postępowania przed sądem pierwszej instancji niezbędnych do celowego dochodzenia praw przysługuje przy tym skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności, w razie uwzględnienia skargi przez ten sąd. W myśl art. 209 P.p.s.a wniosek strony o zwrot kosztów Sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, 203 i 204 p.p.s.a., przy czym stosownie do art. 210 § 1 P.p.s.a strona traci uprawnienie do żądania zwrotu kosztów, jeżeli najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie zgłosi wniosku o przyznanie należnych kosztów.
Z powyższych regulacji wynika, że zwrot kosztów postępowania między stronami został ograniczony do kosztów niezbędnych określonych w art. 205 P.p.s.a, do których w przypadku strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego, na mocy art. 205 § 2 P.p.s.a., należy wynagrodzenie pełnomocnika, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Sąd natomiast orzekając o kosztach procesu, oznacza ich wysokość, włączając w to opłaty sądowe, a zatem to, co tytułem opłat strona wydatkowała. W skład kosztów sądowych przed wojewódzkim sądem administracyjnym w rozumieniu art. 211 i następnych P.p.s.a, podlegających zwrotowi w trybie art. 209 P.p.s.a., nie wchodzą zatem opłaty, które nie zostały uiszczone do czasu zamknięcia rozprawy. Brak tym samym podstaw prawnych do zasądzenia ich zwrotu.
Jednocześnie, skoro wynagrodzenie radcy prawnego, zaliczane jest do niezbędnych kosztów postępowania również podlega ono zwrotowi, jeżeli wniosek w tym przedmiocie zostanie wniesiony przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia. Oznacza to, że brak jest również podstaw do określenia kosztów zastępstwa procesowego w sprawie o stwierdzenie prawomocności wyroku. O kosztach zastępstwa w postępowaniu sądowoadministracyjnym Sąd orzeka bowiem na podstawie art. 209 P.p.s.a.
Stosownie do powyższego wskazać tym samym trzeba, że koszty postępowania związane z wnioskiem o stwierdzenie prawomocności nie stanowią kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw w rozumieniu art. 200 P.p.s.a., które po myśli art. 210 §1 P.p.s.a., strona może ponieść wyłącznie przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia.
Z tego też względu uznać należało, że wniosek pełnomocnika strony skarżącej w tym przedmiocie wykracza poza dyspozycję art. 200 i art. 210 P.p.s.a. Zauważyć przy tym należy, że zgłoszony przed zamknięciem rozprawy poprzedzającej wydanie wyroku w niniejszej sprawie, wniosek strony skarżącej o zwrot kosztów postępowania sądowego niezbędnych do celowego dochodzenia praw został rozpatrzony przez Sąd w orzeczeniu uwzględniającym skargę.
W tym stanie rzeczy, w oparciu o powołane powyżej przepisy, orzeczono jak w sentencji.