Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. B. na Prokuratora Rejonowego w Strzelcach Opolskich w przedmiocie czynności z zakresu postępowania karnego postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 2 maja 2011 r. R. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na Prokuratora Rejonowego w Strzelcach Opolskich, wskazując na sprzeczność z prawem rozstrzygnięć wydawanych przez Prokuratora, a dotyczących jego osoby. W szczególności skarżący zakwestionował zgodność z prawem postępowania odnośnie rozpoznania jego pisma z dnia 3 października 2010 r., w którym zawiadamiał o niewłaściwym zachowaniu funkcjonariuszy Zakładu Karnego w [...] dotyczącym wezwania karetki pogotowia.
W odpowiedzi na skargę Prokurator Rejonowy w Strzelcach Opolskich, wyjaśnił, że wobec skarżącego nie było prowadzone żadne postępowanie administracyjne zakończone wydaniem decyzji administracyjnej. Odnośnie w/w pisma skarżącego z dnia 3 października 2010 r. Prokurator podniósł, że stosowanie do § 398 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 marca 2010 r. w sprawie regulaminu wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek prokuratury w zw. z art. 231 K.p.a. zostało ono przesłane według właściwości do Dyrektora Zakładu Karnego nr [...], jako skarga na podległych mu funkcjonariuszy, o czym poinformowano skarżącego. Skarga ta została zrejestrowana w Zakładzie Karnym nr [...], gdzie nadano jej stosowny bieg. Następnie była przedmiotem rozpoznania przez Okręgowego Inspektora Służby Więziennej w Opolu, który skargi nie uwzględnił.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Na wstępie należy podnieść, że Sąd z urzędu bada w pierwszej kolejności dopuszczalność skargi, ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Stosownie do pkt 1 wskazanej regulacji, przesłankę taką stanowi niewłaściwość sądu. W pierwszym rzędzie Sąd zatem badał, czy ze względu na przedmiot zaskarżenia skarga może zostać rozpoznana merytorycznie, czy też kwestionowane w niej akty lub czynności takiej kontroli sądowej nie podlegają. Zgodnie z art. 3 § 2 P.p.s.a., sąd orzeka w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;