Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej na skutek wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy postanawia zwolnić skarżącą od kosztów sądowych.
Pismem z dnia 6 kwietnia 2010r. K. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, skargę na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...], nr [...], utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...], nr [...] o odmowie wznowienia postępowania.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 5 maja 2010r. wezwano skarżącą do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 200 zł, a to w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. W terminie zakreślonym do dokonania żądanej czynności, skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Uzasadniając swoje żądanie podniosła, że nie stać jej na opłacenie kosztów postępowania, albowiem jedynym źródłem jej dochodu jej emerytura w wysokości 840,49 zł brutto (netto: 723 zł). Tworzy samotnie gospodarstwo domowe, zajmując mieszkanie o powierzchni 20m-. W jednym budynku wraz ze skarżącą mieszkają jej synowie, którzy ponoszą koszty utrzymania domu, ale skarżąca partycypuje w tych kosztach.
Wobec wątpliwości co do rzeczywistych wydatków, jakie skarżąca ponosi w związku z opłatami lokalowymi, a także jej płynności finansowej, referendarz sądowy wezwał wnioskodawczynię do uzupełnienia braków złożonego wniosku. Żądanie dotyczyło: sprecyzowania wysokości ponoszonych kosztów utrzymania mieszkania, przedłożenia dokumentu potwierdzającego wysokość uzyskiwanej emerytury oraz doręczenia aktualnych wyciągów z posiadanych rachunków bankowych. Skarżąca zastosowała się do żądania w wyznaczonym terminie i złożyła stosowne wyjaśnienia w piśmie z dnia 27 maja 2010r.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zważono co następuje:
W przywołanej wyżej ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a.", przewidziano instytucję prawa pomocy. Polega ona na możliwości udzielenia pomocy w zakresie częściowym w formie zwolnienia od kosztów sądowych, w całości lub części, bądź na ustanowieniu pełnomocnika z urzędu, a także orzeczeniu o przyznaniu prawa pomocy w zakresie całkowitym, a zatem obejmującym obydwie wyżej podane formy. Warunkiem przyznania pomocy osobie fizycznej, jest natomiast spełnienie przesłanek określonych w art. 246 § 1 P.p.s.a. Jeżeli zatem wnioskodawca zwraca się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym winien wykazać, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.), jeżeli zaś w zakresie częściowym - że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).
K. K. wnosząc o zwolnienie od kosztów sądowych winna była zatem wykazać, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania dla siebie. W ocenie referendarza skarżąca dokonała tego, a ocenę w sprawie oparł na podstawie zebranego materiału dowodowego, a w szczególności na podstawie złożonych przez K. K. oświadczeń, zarówno w urzędowym formularzu wniosku, jak również w toku postępowania wyjaśniającego, prowadzonego w trybie art. 255 P.p.s.a.
W wyniku zebranych dowodów referendarz zważył, iż skarżąca tworzy samotnie gospodarstwo domowe, którego jedynym źródłem dochodu jest emerytura w wysokości 724,49 zł netto, co wynika z załączonego odcinka ZUS. Z tej racji, że skarżąca mieszka w jednym budynku z rodziną syna, partycypuje w kosztach mieszkaniowych, w wysokości - według oświadczenia złożonego w piśmie z dnia 27 maja 2010r., ok. 185 zł miesięcznie. Na wydatki te składają się opłaty: z tytułu wywozu nieczystości w wysokości 15 zł; dostawy wody - 20 zł; energii - 70 zł; telefonu - 49,86 zł i podatku - 30 zł. Ponadto wnioskodawczyni ponosi wydatki z tytułu lekarstw w wysokości 130 zł, co potwierdza załączony paragon, a także wydaje miesięcznie na żywność i ubranie - 400 zł. Razem niezbędne wydatki miesięczne kształtują się na poziomie 715 zł.
Referendarz uznał, iż powyższe wyliczenia wskazują jednoznacznie o niemożności uiszczenia przez skarżącą opłat sądowych, bez spowodowania zachwiania w zaspokajaniu podstawowych jej potrzeb życiowych. Rodzaj podanych wydatków oraz ich wysokość świadczą, iż skarżąca "nie żyje ponad stan", a jej trudna sytuacja materialna wynika z niskiego dochodu i braku zgromadzonych oszczędności. Ponadto fakt, że skarżąca jest w wieku emerytalnym, wskazuje na brak możliwości zarobkowania, a co z tego wynika, zdobycia dodatkowych środków pieniężnych.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 258 § 1 pkt 7 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.