Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 27 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 lipca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę A. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia [...], nr [...], utrzymującą w mocy decyzję własną tego organu z dnia [...] o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich. Jak wynika z protokołu rozprawy z dnia 8 lipca 2010 r., skarżący był obecny na rozprawie.

W piśmie zatytułowanym "zażalenie", datowanym na dzień 13 lipca 2010 r., a wniesionym do tut. Sądu w dniu 14 lipca 2010 r., A. K. wyraził niezadowolenie z powyższego orzeczenia, zarzucając błędne ustalenie przez sąd stanu faktycznego sprawy poprzez przyjęcie, że pełniąc służbę w [...] skarżący brał udział w akcji w P., mającej na celu zwalczanie reakcyjnego podziemia. Wywiódł, że taki przebieg służby wpisał w aktach "z głupoty", podczas gdy faktycznie w tej akcji nie brał udziału, gdyż tym czasie był wezwany do Brygady w G.

Na podstawie zarządzenia z dnia 16 lipca 2010 r. A. K. wezwany został do oznaczenia rodzaju pisma z dnia 13 lipca 2010 r., w szczególności o wskazanie, czy stanowi ono wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 8 lipca 2010 r.

W odpowiedzi na wezwanie skarżący w piśmie z dnia 20 lipca 2010 r. wyjaśnił, że pismo z dnia 13 lipca 2010 r. nie stanowi wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, lecz jest to wyjaśnienie dla sędziego, że skarżący nie brał udziału w likwidacji podziemia w P.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej P.p.s.a., od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, którą zgodnie z art. 177 § 1 P.p.s.a. wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Natomiast w myśl art. 175 § 1 P.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, bądź też inny podmiot, wskazany w art. 175 § 2 P.p.s.a. (tj. sędziego, prokuratora, notariusza, profesora lub doktora habilitowanego nauk prawnych będącego stroną, jej przedstawicielem bądź pełnomocnikiem) oraz w art. 175 § 3 P.p.s.a. (tj. doradcę podatkowego w sprawach obowiązków podatkowych lub rzecznika patentowego w sprawach własności przemysłowej). Z powyższych regulacji wynika, iż konieczną przesłanką skutecznego wniesienia skargi kasacyjnej jest doręczenie stronie odpisu uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia. Ponadto skarga kasacyjna nie może zostać sporządzona osobiście przez skarżącego, który nie jest jednym z podmiotów uprawnionych, wymienionych w w/w przepisach.

Zgodnie zaś z art. 178 P.p.s.a., wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Do przyczyn niedopuszczalności skargi kasacyjnej należy m.in. sporządzenie skargi kasacyjnej wbrew dyspozycji art. 175 § 1 P.p.s.a. Podobnie, brak uzasadnienia wyroku stanowi "inną przyczynę" niedopuszczalności skargi kasacyjnej, uzasadniającą jej odrzucenie na podstawie powołanego przepisu (por. postanowienie NSA z dnia 7 lipca 2004 r., GZ 25/04, opubl. w: ONSAiwsa z 2005 r., nr 1, poz. 12 i M. Prawn. z 2004 r., nr 15, poz. 1270, a także H. Knysiak - Molczyk [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, wydanie 3, Warszawa 2009, s. 755).

Wobec niezłożenia przez skarżącego - pomimo dwukrotnego pouczenia w zawiadomieniu o rozprawie i po jej zakończeniu - wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, uzasadnienie wyroku nie zostało sporządzone i doręczone skarżącemu. W świetle wyjaśnień skarżącego oraz treści jego pisma z dnia 13 lipca 2010 r., korespondującą z przedmiotem zaskarżenia, w którym ponadto zakwestionowano wyrok z dnia 8 lipca 2010 r., pismo to należało uznać za przejaw woli zaskarżenia powyższego orzeczenia, a tym samym za skargę kasacyjną, która była niedopuszczalna już tylko z powodu braku sporządzenia przez Sąd uzasadnienia wyroku, a ponadto wbrew wymogowi sporządzenia skargi kasacyjnej przez profesjonalnego pełnomocnika, została sporządzona osobiście przez skarżącego, który nie wykazał, że należy do kręgu osób wymienionych w art. 175 § 2 P.p.s.a.

W tym stanie rzeczy uznać należało, że niewyczerpanie przez skarżącego trybu wnoszenia skargi kasacyjnej oraz sporządzenie jej przez skarżącego, nieposiadającego kwalifikacji określonych w art. 175 § 1 i 2 P.p.s.a. powoduje niedopuszczalność skargi kasacyjnej. W konsekwencji skarga kasacyjna, zawarta w piśmie skarżącego z dnia 13 lipca 2010 r., podlega odrzuceniu.

Z przedstawionych wyżej względów na podstawie art. 178 P.p.s.a. w związku z art. 175 § 1 P.p.s.a. i art. 177 P.p.s.a. postanowiono, jak w sentencji.

Strona 1/1