Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Anna Misiak po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym z wniosku adwokata J. P. o wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi W. K. na postanowienie Opolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu z dnia 19 kwietnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie opinii w sprawie licencji pracownika ochrony fizycznej postanawia : przyznać adwokatowi J. P. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu W. K. w kwocie 442,80 zł (słownie: czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy) zawierającej podatek od towarów i usług, w kwocie 82,80 zł (słownie: osiemdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy).
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu postanowieniem z 17 września 2013 r. przyznał stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. Na tej podstawie Dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] wyznaczył pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata J. P., wykonującego zawód w Kancelarii Adwokackiej w [...].
W dniu 3 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę w przedmiotowej sprawie, a obecny na rozprawie adwokat z urzędu wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów reprezentacji strony, oświadczając, iż koszty udzielonej pomocy prawnej nie zostały uiszczone przez skarżącego.
Dnia 17 stycznia 2014 r. adwokat złożył tez opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku. Zawierała ona wniosek o zasądzenie na jego rzecz kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, według norm przepisanych, które to koszty nie zostały pokryte przez skarżącego w całości. Adwokat dołączył do opinii dowód jej doręczenia skarżącemu.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a. wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Pełnomocnik strony skarżącej reprezentował ją w postępowaniu I instancyjnym, sporządził też i złożył do Sądu opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku.
Wyznaczony adwokat wywiązał się zatem z powierzonych mu obowiązków. Stąd też, zasądzenie wynagrodzenia z tego tytułu jest zasadne.
W związku z tym orzecznik przyznał pełnomocnikowi wynagrodzenie za I instancję w kwocie 240 zł. na podstawie § 18 ust. 1 pkt. 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U z 2013 r., poz. 461), podwyższone o stawkę podatku od towarów i usług ustaloną w oparciu o art. 41 ust. 1 i art. 146 a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w związku z 2 ust. 3 w/w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości i wynoszącą w tym wypadku 55,20 zł.
Za sporządzenie i wniesienie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, orzecznik przyznał natomiast adwokatowi wynagrodzenie w kwocie 120 zł. na podstawie § 18 ust. 1 pkt. 2 lit. b w/w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości, podwyższone o stawkę podatku od towarów i usług ustaloną w oparciu o w/w art. 41 ust. 1 i art. 146 a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zw. z § 2 ust. 3 w/w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości i wynoszącą w tym wypadku 27,60 zł.
Przychodzi w tym miejscu odnotować, iż przyznając adwokatowi wynagrodzenie należy brać pod uwagę, stosownie do § 2 ust. 1 w/w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości, niezbędny nakład jego pracy, a także charakter sprawy i wkład jego pracy w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Ocena tych czynników uzasadniała, zdaniem orzecznika, przyznanie wynagrodzenia we wskazanych stawkach minimalnych.
Biorąc pod uwagę powyższe, orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 w związku z art. 250 P.p.s.a.