Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie w przedmiocie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 22 grudnia 2015 r., Nr XV/217/15 w przedmiocie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/3

Przedmiotem skargi wniesionej przez Wojewodę Opolskiego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu jest uchwała Rady Miejskiej w Nysie z dnia 22 grudnia 2015 r., Nr XV/217/15, w sprawie uchwalenia zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Nysa. Wyrokiem z dnia 28 marca 2017 r., sygn. akt II SA/Op 30/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę Wojewody Opolskiego. Przed wydaniem wyroku tut. Sąd - zarządzeniem z dnia 17 lutego 2017 r. - skierował sprawę do rozpoznania na rozprawie, bez rozpoznania zawartego w skardze wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały, z uwagi na planowany nieodległy termin rozprawy. W dniu 26 maja 2017 r. Wojewoda Opolski złożył skargę kasacyjną od wyroku.

Uzasadniając wniosek o wstrzymanie wykonania przez Sąd zaskarżonej uchwały, Wojewoda Opolski zauważył, że żaden z przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., nie wyłącza stosowania art. 61 § 3 P.p.s.a. wobec aktów, które nie wywołują bezpośrednich skutków, a więc nie podlegają wykonaniu, a w szczególności nie zakreśla katalogu przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Do przesłanek tych należy niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jednocześnie ustawodawca wyłączył stosowanie art. 61 § 3 P.p.s.a. w stosunku do przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie oraz aktów, które nie podlegają wstrzymaniu na podstawie odrębnych przepisów. Oznacza to, zdaniem organu, że każdy (ze wskazanymi wyżej wyjątkami) akt zaskarżony do wojewódzkiego sądu administracyjnego może podlegać wstrzymaniu, o ile wnioskodawca uprawdopodobni zaistnienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. Wedle organu, stanowisko to potwierdza postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 maja 2015 r., sygn. akt II OZ 354/15. Następnie skarżący wskazał, że w przedmiotowej sprawie zaistniały przesłanki zastosowania omawianej instytucji, gdy zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obecnie bowiem Gmina Nysa przygotowuje - w oparciu o Studium, a w szczególności o zapisy wprowadzone ww. zmianą Studium - projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Skarżący wyjaśnił, że zmiana Studium obarczona jest błędami dyskwalifikującymi ten akt. Brak wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały spowoduje podjęcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (planowany termin podjęcia to styczeń 2017 r.) na podstawie zapisów Studium naruszających prawo w istotny sposób, które następnie ulegną uchyleniu. Wówczas brak będzie możliwości ewentualnego kwestionowania tak podjętego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co doprowadzi do przetransponowania do niego wadliwych zapisów kwestionowanego Studium. Szczególnie chodzi tu o parametry zagospodarowania terenu oznaczonego symbolem UC, w tym współczynnik intensywności zabudowy. Powyższe - w opinii Wojewody -wypełnia przesłanki określone w art. 61 § 3 P.p.s.a., dające podstawę do zgłoszenia przedmiotowego wniosku i zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu w przedmiotowej sprawie.

Strona 1/3