Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi R. T. na decyzję Opolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia 26 listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu środka zastępczego postanawia: odmówić wstrzymania zaskarżonej decyzji.
R. T. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na decyzję Opolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia 26 listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu środka zastępczego.
Na skutek zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II tut. Sądu, wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 600 zł oraz podpisania skargi lub nadesłania podpisanego egzemplarza, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwania powyższe zostały doręczone R. Ta. w dniu 13 lutego 2015 r., a w dniu 20 lutego 2015 r. skarżący złożył, za pośrednictwem poczty, podpisaną skargę oraz wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 25 marca 2015 r., referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu, odmówił przyznania prawa pomocy, a skarżący nie wniósł sprzeciwu na zapadłe orzeczenie.
W skardze R. T. domagał się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, nie uzasadniając złożonego wniosku. Wobec tego, na skutek zarządzenia z dnia 24 kwietnia 2015 r., wezwano skarżącego do uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w terminie 7 dni, pod rygorem nieuwzględnienia wniosku zawartego w skardze. W szczególności zobowiązano do wskazania przesłanek, które w ocenie skarżącego przemawiają za uwzględnieniem wniosku, wymagane przepisem art. 61 § 3 P.p.s.a.
W odpowiedzi na wezwanie, skarżący podał, że kara pieniężna jaką mu wymierzono, w wysokości 20.000 zł, jest obiektywnie kwotą wysoką, a dla skarżącego zaporową, biorąc pod uwagę, że jest osobą młodą, bezrobotną, znajdującą się na utrzymaniu rodziców. Skarżący wskazał, że nie ma majątku, ani żadnych oszczędności, a wykonanie zaskarżonej decyzji, jego zdaniem, spowoduje wszczęcie przeciwko niemu postępowania egzekucyjnego, które będzie przyczyną powstania kolejnych kosztów. Ponadto, w takiej sytuacji zapewne skarżący będzie miał, w jego ocenie, zajęty rachunek bankowy, na który może wpływać wynagrodzenie z tytułu jego przyszłej pracy. Dalej skarżący wywodzi, że te przywołane okoliczności, mogą spowodować, że jeszcze przed merytorycznym rozpoznaniem skargi, pozostanie on pozbawiony środków finansowych do zabezpieczenia swoich podstawowych potrzeb egzystencjonalnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), dalej w skrócie P.p.s.a., po przekazaniu przez organ skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Treść art. 61 § 3 P.p.s.a. nie przewiduje zatem po stronie sądu obowiązku wstrzymania wykonania aktu w przypadku wniesienia na niego skargi, lecz uzależnia wstrzymanie wykonania od okoliczności faktycznych o charakterze nadzwyczajnym. Zasadność wniosku strony uzależniona jest wobec tego od uprawdopodobnienia, że realizacja aktu pociągnie za sobą niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudne do odwrócenia skutki. Przy czym jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 9 września 2005 r., sygn. akt II OZ 701/05 (dostępnym na stronie internetowej www.orzeczenia.nsa.gov.pl) przedstawienie okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania aktu należy do wnioskującego o to wstrzymanie. Sąd podejmuje bowiem rozstrzygnięcie w oparciu o zawarte we wniosku informacje. Brak uzasadnienia wniosku uniemożliwia zatem sądowi jego merytoryczne rozpoznanie. W związku z tym strona skarżąca, dążąc do wstrzymania wykonania decyzji, musi złożyć stosowny wniosek i uprawdopodobnić, że istnieją przesłanki uzasadniające odstąpienie od zasady wykonalności orzeczeń ostatecznych i wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia (por. postanowienie NSA z dnia 14 maja 2014 r., sygn. akt I OZ 363/14, LEX nr 1464732). Dokonując oceny wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd musi oprzeć się na materiale dowodowym, pozwalającym zająć stanowisko.