Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Ewa Janowska po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. S. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego postanawia: umorzyć postępowanie.
Skargą z dnia 18 września 2009 r. skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, L. S. wniósł o uchylenie decyzji Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia [...], nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie prudnickim z dnia [...], nr [...], nakazującą J. i L. S. rozbiórkę wiaty o konstrukcji stalowej o długości 18,16 m, szerokości 4,80 m i powierzchni zabudowy 87,16 m2 zlokalizowanej w P. przy ul. [...], dz. nr A i nr B, k.m.1.
W uzasadnieniu skargi zarzucono naruszenie przepisów art. 7 w zw.
z art. 77 § 1, art. 8, art.10 § 1, art. 80 w zw. z art.107 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego. Podniesiono, że organ nie wyjaśnił całkowicie stanu faktycznego sprawy poprzez niewyczerpujące zebranie i błędne rozpatrzenie całości materiału dowodowego, nie przyczynił się do starannego i zgodnego z przepisami prawa prowadzenia postępowania dla zagwarantowania równości wobec prawa, przed wydaniem decyzji nie wezwał strony do wypowiedzenia się, co do zebranego materiału dowodowego, jak również organ nie wykazał, dlaczego jednym dowodom przyznano wiarygodności, innym zaś tej wiarygodności odmówiono.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, argumentując, iż podnoszone przez skarżącego zarzuty naruszenia zasad prowadzenia postępowania są niezasadne, albowiem organ odwoławczy orzekał w oparciu o akta administracyjne zgromadzone przez organ I instancji, nie prowadząc odrębnego postępowania dowodowego, zaś w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia wskazał, jakimi przesłankami się kierował, a także, dlaczego argumenty skarżącego nie zostały przez organ uwzględnione. Jednocześnie organ poinformował Sąd, że akta administracyjne przedmiotowej sprawy zostały przekazane Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego, z uwagi na złożony przez skarżącego wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji OWINB z dnia
[...], nr [...]. Na rozprawie w dniu 17 grudnia 2009 r. pełnomocnik skarżącego- J. S. złożyła do akt sprawy pismo Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 23 października 2009 r., będące zawiadomieniem o wszczęciu postępowania nieważnościowego, ponadto wniosła o zawieszenie postępowania sądowego.
Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2009 r., sygn. akt II SA/Op 371/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zawiesił przedmiotowe postępowanie sądowe, które następnie podjął postanowieniem z dnia 7 czerwca 2010 r. W wyniku rozpatrzenia wniosku Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 8 stycznia 2010 r., nr [...], opartą o przepis art. 157 § 1 i 2, art. 158 § 1 i art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, stwierdził nieważność decyzji Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...], nr [...] oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie prudnickim z dnia [...], nr [...] uznając, że wyżej wskazane decyzje dotknięte są kwalifikowaną wadą określoną w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a W ocenie organu nadzorczego w przedmiotowej sprawie organy administracyjne zobowiązane przepisami postępowania administracyjnego do zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący i sumienny całego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, obowiązku tego nie wykonały, co stanowiło rażące naruszenie przepisów art.7 i 77 § 1 K.p.a oraz art. 48 Prawa budowlanego. W szczególności organy obu instancji pominęły fakt, iż inwestor w toku postępowania administracyjnego kategorycznie podnosił, iż wybudowana przez niego wiata stanowi obiekt, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 24 Prawa budowlanego i jej budowa nie wymagała pozwolenia na budowę. Przedmiotowa wiata została bowiem wybudowana jako obiekt przeznaczony do czasowego użytkowania, w trakcie realizacji robót budowlanych objętych pozwoleniem na budowę z dnia 6 grudnia 2005 r., nr [...]., na działkach nr ewid. C i A. Z kolei organy nadzoru budowlanego wywodziły, iż skoro przedmiotowa wiata usytuowana jest w części na działce nr B, której teren nie był objęty pozwoleniem na budowę, nie może być uznana za obiekt, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 24 ustawy Prawo budowlane. Organy obu instancji pominęły również okoliczność, że J. i L. S. są użytkownikami wieczystymi działki nr B. Wyjaśniając pojecie "terenu budowy" organ nadzorczy wskazał, że w pojęciu terenu budowy mieści się nie tylko teren, na której realizowana jest budowa, ale również teren do działki przyległy, jeżeli inwestor ma prawo do jego wykorzystania w tym celu. Organ nadzorczy po przeanalizowaniu akt sprawy stwierdził, iż zaskarżona decyzja organu wojewódzkiego, jak również decyzja organu powiatowego dotknięte są kwalifikowaną wadą z art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., a zatem wniosek strony o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji OWINB z dnia [...] był zasadny. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego nie podzielił natomiast stanowisko L. S., iż zaskarżona decyzja została skierowana do osoby niebędącej stroną, bowiem żona wnioskodawcy jest użytkownikiem wieczystym działek, na których znajduje się przedmiotowa wiata, co oznacza, że przysługuje jej prawo współwłasności obiektów budowlanych, również ona wystąpiła z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę.