Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na uchwałę Rady Miejskiej w Brzegu z dnia 22 marca 2013 r., Nr XXXVIII/238/13 w przedmiocie określenia wymagań jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych 1. umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne, 2. zwrócić skarżącej A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
Strona skarżąca A Sp. z o.o. z siedzibą w [...] w skardze z dnia 19 sierpnia 2019 r. wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miejskiej w Brzegu Nr XXXVIII/238/13 z dnia 22 marca 2013 r. w części dotyczącej § 4. Przedmiotem regulacji uchwały było określenie wymagań jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżnienia zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych. Zgodnie z brzmieniem kwestionowanego zapisu uchwały przedsiębiorca ubiegający się o wydanie zezwolenia w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych jest zobowiązany do wskazania stacji zlewnej do przekazywania nieczystości płynnych, znajdującej się na terenie gminy i udokumentować gotowość odbioru tych nieczystości przez stację zlewną.
Na podstawie tej uchwały Spółka otrzymała decyzję z dnia 16 stycznia 2013 r., nr [...] zezwolenie na świadczenie usług w zakresie opróżnienia zbiorników bezodpływowych.
W odpowiedzi na skargę Gmina Brzeg wniosła o umorzenie postepowania podnosząc, że uchwałą Nr XII/131/19 z dnia 19 sierpnia 2019 r. Rada Miejska Brzegu uchyliła w całości uchwałę z dnia 22 marca 2013 r. i na nowo określiła wymagania jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych na terenie Gminy Brzeg. Tym samym zdaniem organu sprawa winna zostać umorzona w całości.
W piśmie z dnia 2 października 2019 r. Spółka uzupełniając braki formalne skargi cofnęła skargę domagając się umorzenia postępowania na podstawie art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed Sądami administracyjnymi (Dz. U 2019 poz. 2325) dalej też: P.p.s.a. Jednocześnie skarżąca zmodyfikowała żądanie w zakresie kosztów domagając się zwrotu uiszczonego wpisu od skargi.
Uzasadniając cofnięcie skargi Spółka podniosła, że wobec uchylenia zaskarżonej uchwały uchwałą z dnia 2 września 2019 r. interes prawny strony nie wymaga orzekania o nieważności zakwestionowanego przepisu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje
Postępowanie sądowe należało umorzyć.
Zgodnie z art. 60 P.p.s.a. skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże Sąd. Jednakże Sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Cofnięcie skargi jest dyspozytywną czynnością procesową, oznacza rezygnację strony z kontynuowania postępowania sądowego. Skoro strona skarżąca jest dysponentem skargi, która zainicjowała sprawę, to cofnięcie podlega ocenie tylko z uwagi na przesłanki wymienione w art. 60 zdanie drugie P.p.s.a.
Okoliczności sprawy nie wskazują na taką sytuację, dlatego na podstawie art. 60 w zw. z art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. postępowanie sądowe należało umorzyć, a na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a. orzec o zwrocie wpisu w kwocie 300 zł.