W dniu 22 czerwca 2005 r. Rada Miejska w Krapkowicach podjęła uchwałę odmawiającą uchylenia uchwały z 16 czerwca 2004 r., nr XIV/218/04 (por. protokół posiedzenia Rady Miejskiej w Krapkowicach z 22 czerwca 2005 r. karta 10 - 11 akt sądowych).
W skardze wniesionej bezpośrednio do sądu administracyjnego 5 sierpnia 2005 r., nadanej w urzędzie pocztowym 3 sierpnia 2005 r., K. K. wniósł o uchylenie uchwały Rady Miejskiej w Krapkowicach z 16 czerwca 2004 r. w sprawie odpłatności i bonifikat przy nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości na cele mieszkaniowe. Skarżący zarzucał zaskarżonej uchwale rażące naruszenie prawa, w szczególności wymienionych już w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa przepisów ustawy o samorządzie gminnym i w ustawie o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości. Skarżący wykazywał swój interes prawny w żądaniu sformułowanym w oparciu o art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w całości podnosząc, że skarżona uchwała wypełnia lukę prawną powstałą po wejściu w życie ustawy o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości, która nie regulowała odpłatności za uwłaszczenie a obowiązkiem organów gminy jest dbanie o dochody gminy, w tym pochodzące z majątku zbywanego stosownie do przepisów ustawy o samorządzie gminnym. Podniesiono też, że skarżący został poinformowany o rozstrzygnięciu jego wezwania przez wskazanie terminu jego rozpatrzenia na sesji rady gminy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym każdy czyj interes prawny lub uprawnienia zastały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresy administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.
Zatem przesłanką warunkującą skuteczne wniesienie skargi do sądu administracyjnego na uchwałę organu gminy jest nie tylko samo wezwanie do usunięcia naruszenia, ale także jego bezskuteczność. Znaczenie zwrotu "bezskuteczność" wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu 7 sędziów NSA z 4 maja 1998 r. sygn. FPS 1/98 (opubl. w ONSA 1998 zeszyt 3, poz. 78) stwierdzając m.in., że z bezskutecznością w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym mamy do czynienia zarówno wtedy gdy organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie (nie zajął stanowiska w przedmiocie naruszenia), jak i wówczas gdy w doręczonej odpowiedzi nie uwzględnił wezwania. Sąd ten podniósł, że w pierwszym z wyróżnionych wypadków termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego określony w art. 35 ust. 1 ustawy o NSA (odpowiednik art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) jest liczony od dnia, w którym upłynął dwumiesięczny termin przewidziany dla rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia. Wniosek taki wyprowadził sąd z zestawienia przepisu art. 35 § 3 k.p.a. i art. 101 ust.1 i ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym. W drugiej sytuacji skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.